Savaş oyunlarının popülerliğini ve savaşı olağan bir şeymiş üzere göstermeleri daha evvel de çeşitli tartışmalara bahis olmuştu. Tahminen hatırlarsınız, bundan birkaç ay evvel bir savaş gazisi Call of Duty: Asrî Warfare'in "bir savaşın içinde olmanın nasıl bir şey olduğunu mümkün olan en gerçekçi halde yansıtmak istiyoruz" iletisine reaksiyon göstermiş ve hayli çarpıcı bir makaleyle bu tezleri kendi perspektifinden görmemizi sağlamıştı. Bu yazıyı şuradan okuyabilirsiniz.
Artık de misal bir reaksiyon Dakota Meyer ismindeki bir gaziden gelmiş. 2009 yılında Afganistan'da hizmetli olduğu sırada yaralanan, Medal of Honor sahibi bir er kendisi.
Meyer, savaş oyunlarının kişilerin kapıları tekmeleyerek kırmak ve diğerlerini öldürmenin sefalı yahut heyecan verici olduğunu düşünmelerine neden olduğunu, lakin bunların gerçekte kendisini geceleri uyutmayan çeşitte kabuslar olduğunu söyleyerek başlıyor Joe Rogan Experience podcast konuşmasına.
"Acı çekmek, kişiler için sıradan bir şeye dönüştü. Bir cümbüşe dönüştü. Savaş hakkındaki medya oyunları yüzünden savaş artık 'romantikleşti'. Savaşmak o denli romantikleşti, o denli havalı bir şey oldu ki, kişilerin "kapıyı tekmeleyerek içeri girmek ve kişileri başlarından vurmak istiyorum" dediklerini duyuyorum. Bunu isteyebildiğinize nazaran hayatınızda hiç yapmamışsınız demektir. Bu cins oyunların evlatlar tarafından oynandığını düşününce uykularım kaçıyor. Hangi noktada bu şeyleri insanlaştırmaya başladık ki?"
"Bir diğerinin hayatını almanın havalı bir tarafı yok. Görüntü oyunları oynarken şu kadar kimseyi öldürdüm diye böbürleniyorlar. Bu evlatlar o ekranlara tekraren bakıyor, gördükleri manzara ne kadar kanlı, ne kadar gerçekçiyse bir diğerinin acı çekmesine karşı o kadar duyarsızlaşmaya başlıyorlar. O denli ki, artık gerçek kişilerin bu acıları çektiğine dair empati bile yapamaz hale geldik. Bunları nitekim yaşayan beşerler var."
Tüm savaş oyunlarının şiddeti ve mevti yüceleştirdiğini söylemek doğal ki mümkün değil, birtakım oyunlar savaşın dehşetli gerçeklerini anlatmayı tercih edebiliyorlar. Lakin ne olursa olsun, savaş sözünün içinin boşaltıldığını düşünenlerin söylemlerine de hürmet duymak gerekiyor.
Artık de misal bir reaksiyon Dakota Meyer ismindeki bir gaziden gelmiş. 2009 yılında Afganistan'da hizmetli olduğu sırada yaralanan, Medal of Honor sahibi bir er kendisi.
Meyer, savaş oyunlarının kişilerin kapıları tekmeleyerek kırmak ve diğerlerini öldürmenin sefalı yahut heyecan verici olduğunu düşünmelerine neden olduğunu, lakin bunların gerçekte kendisini geceleri uyutmayan çeşitte kabuslar olduğunu söyleyerek başlıyor Joe Rogan Experience podcast konuşmasına.
"Acı çekmek, kişiler için sıradan bir şeye dönüştü. Bir cümbüşe dönüştü. Savaş hakkındaki medya oyunları yüzünden savaş artık 'romantikleşti'. Savaşmak o denli romantikleşti, o denli havalı bir şey oldu ki, kişilerin "kapıyı tekmeleyerek içeri girmek ve kişileri başlarından vurmak istiyorum" dediklerini duyuyorum. Bunu isteyebildiğinize nazaran hayatınızda hiç yapmamışsınız demektir. Bu cins oyunların evlatlar tarafından oynandığını düşününce uykularım kaçıyor. Hangi noktada bu şeyleri insanlaştırmaya başladık ki?"
"Bir diğerinin hayatını almanın havalı bir tarafı yok. Görüntü oyunları oynarken şu kadar kimseyi öldürdüm diye böbürleniyorlar. Bu evlatlar o ekranlara tekraren bakıyor, gördükleri manzara ne kadar kanlı, ne kadar gerçekçiyse bir diğerinin acı çekmesine karşı o kadar duyarsızlaşmaya başlıyorlar. O denli ki, artık gerçek kişilerin bu acıları çektiğine dair empati bile yapamaz hale geldik. Bunları nitekim yaşayan beşerler var."
Tüm savaş oyunlarının şiddeti ve mevti yüceleştirdiğini söylemek doğal ki mümkün değil, birtakım oyunlar savaşın dehşetli gerçeklerini anlatmayı tercih edebiliyorlar. Lakin ne olursa olsun, savaş sözünün içinin boşaltıldığını düşünenlerin söylemlerine de hürmet duymak gerekiyor.