Salgının birinci gününden bu yana sıhhat çalışanlarının gösterdiği insan üstü çaba, bu defa bir sıhhat çalışanının gözünden fotoğraf standına dönüştü.
Tam 14 aydır hem hastalara şifa veren hem de fırsat bulduğu her an deklanşörüne basarak meslektaşlarının yaşadığı inanılmaz anları ölümsüzleştiren Ümraniye Eğitim Araştırma ve Hastanesi'nde anestezi teknikeri Ayşegül Aksoy, 13 yıldır profesyonel fotoğrafçılık yaptığını söyleyerek "Hem sıhhat çalışanıyım hem fotoğrafçıyım. Perdenin gerisinde neler yaşanıyor, bu beşerler ne üzere zorluklarla karşılaşıyor, bunları fotoğraflamak, belgelemek istedim. Sonuçta hoş bir iş çıktı ortaya. Hastane idaresi ve dayanak olan tüm arkadaşlarıma, aileme çok teşekkür ediyorum" dedi.
Bir yıldan uzun müddettir bu proje için emek verdiğinin altını çizen Aksoy, "Bu projenin başkalarından farkı, bilhassa yalnızca sıhhat çalışanlarına odaklanması ve uzun vadeli bir proje olması. Dünyada da misal işler yapıldı fakat ekseriyetle bir hafta, bir gün üzere kısa vadelerde ve belli alanlarda yapılan çekimlerle gerçekleştirildi. Meğer ben, pandeminin başından bu yana, hastanenin Kovid'le gayret edilen çabucak hemen her alanını aralıksız fotoğrafladım. Bu istikametiyle bu proje dünyada gibisi olmayan tek proje olarak kıymetlendirilebilir. Münasebetiyle daha fazla desteklenmesini istiyoruz. Türkiye'nin farklı vilayetlerinde, farklı hastanelerde, farklı alanlarda, meydanlarda da sergilenirse eminim ki vatandaşlarımızın da farkındalığını artıracaktır" biçiminde konuştu.
"Her karenin farklı bir kıssası var"
Yaklaşık 14 ay boyunca binlerce fotoğraf karesi çektiğini anlatan ve her bir karenin başka bir öyküsü olduğunu söyleyen Aksoy, kendisinin en çok etkilendiği karelerin ise bilhassa ağır bakımdaki sıhhat çalışanlarının orada sevdiklerinden uzak hayata tutunmaya çalışan hastalarla büyük bir şefkatle ilgilendiği ve onlara kendilerini yalnız hissettirmedikleri anlardan olduğunu söyleyerek kelamlarını şöyle noktaladı:
"İnsanların en doğal, sahiden en zorlandığı anları çekmeye çalıştım. Ağır bakımdaki arkadaşlarımın, bilhassa hastalarla olan bağlantılarında hastalarının yalnız hissettiği anlarda onların yanlarında olması beni en çok etkileyen anlar oldu."
"Yaşadıklarımıza şahit olsunlar istedik"
Hastane Başhekimi Prof. Dr. Necdet Sağlam ise Ümraniye Eğitim ve Araştırma Hastanesi olarak binlerce Kovid hastasının tedavisini gerçekleştirdiklerini vurgulayarak
"Bu hastalarımızın tedavi sürecinde sıhhat çalışanlarımız ve hastalarımızla ilgili binlerce kıssaya bahis olabilecek fotoğraf kareleri oluştu. Bu stanttaki gayemiz ise çalışanlarımızın fedakarlıklarını belgelemek ve hastalarımıza ve toplumumuza, bu hastalığın ciddiyetini yansıtabilmekti. Stant, hem hastalarımızdan hem de çalışanlarımızdan ilgi görüyor. Bu alanda sergilememizin maksadı da hem çalışanlarımızın, hem de hastalarımızın bu koridordan geçiyor olması. Poliklinikler ve servislere giden hasta ve yakınları, bu koridoru kullanıyor mecburen. Hasebiyle gelip geçerken, akışı da bozmayacak halde bu kıssaları görsünler, baştan beridir yaşadığımız bu tabloya şahit olsunlar istedik" dedi.
Alın teri çizmesine doldu
Fotoğraf standındaki en çarpıcı karelerden birinin kahramanı olan Ağır Bakım Hemşiresi Birkan Karakoyun, o karenin çekildiği anı şöyle anlattı:
"Pandeminin başlarıydı. Ağır bakımda 3 saatlik bir nöbetim sonrası çekilen bir fotoğraftı. Alandan 3 saat sonra çıktığım vakit, sırılsıklam ter içerisindeydim. Çizmelerimin içi dahi suyla dolmuştu. O denli bir anda Ayşegül'e denk geldim ve o da deklanşöre basınca bu kareler ortaya çıktı."
Değişim yapmadan süren 6 saatlik ameliyatta bitkin düştü
Stanttaki fotoğraf karelerinden birinde yorgunluktan bitap düşmüş bir halde sandalyede görüntülenen Simge Coşkun ise 6 yıldır Ümraniye Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde anestezi teknikeri olarak çalıştığını söyleyerek o anı şu biçimde anlattı:
"O gün bir yüksekten düşme hadisesi gelmişti. Vertebra (omurga) ameliyatı yapılıyordu. 6 saat kadar sürdü ameliyat. O fotoğrafta, ameliyatın 4'üncü saatinin sonundaydık. Hem ekipman değişmesin, hem de başka arkadaşlarımızı riske atmayalım diye değişim yapmadık ve o hadiseyi ben bitirip çıkmak istedim. 4 saatin sonunda o çizmeler, üzerimizdeki tulum, maskeden vs. nefes alamaz haldeydim artık. Fakat sonrasında insanlara faydamız olduğunu düşündüğümüz için, hem yorgunluk hem de memnunluk oluyordu."