Yeni Şafak Gazetesi müellifi Ali Saydam, bugünkü köşe yazısında televizyonda sayıları git gide artan Prof. Dr. Gülseren Budayıcıoğlu dizilerine yer verdi. Dizilerin çok buhran ve mezalim yüklü yanının birçok kişi tarafından reaksiyon gördüğüne / rahatsız edici olduğuna dikkat çeken Saydam, yapımcılardan tıpkı eski aile dizileri üzere işleri ekrana koyması ricasında bulundu.
Yeni Şafak Gazetesi muharriri Ali Saydam bugün yayımlanan köşe yazısında, Prof. Dr. Gülseren Budayıcıoğlu'nun danışanlarının hayat öyküsünü kitaplaştırdığı ve bu kitapların dizi haline getiriliş süreciyle ekranda çoğalan ruhsal temalı dizilere dikkati çekti. Saydam köşesinde şu sözlere yer verdi:
'Bu bir isyan, bu bir yakarış… Tamamı şöyle: “Televizyoncular Allah aşkına kurtarın bizi bu ruhsal ruh hastası dizilerden. Koyun Yabancı Damat, Mahallenin Muhtarları, Perihan Abla, Ekmek Teknesi, Seksenler, kurtarın bizi bu azaptan rica olunur. Lütfen…Abartılı ve esprili olsa da bunalanların sayısı hiç de az değil… Toplumsal medyada bu türlü pek çok ileti var…
Pandemi kıskacınca bir yıldır toplumsal ve ekonomik manada daralmış beşerler olarak TV karşısında biraz rahatlamak, ferahlamak istiyoruz ki o da ne? Bu kez Camdaki Kız dizisindeki korse bizim yüreğimize geçirilmiş, sıkılıyor da sıkılıyor… İsyanın ana teması, Psikiyatrist Dr. Gülseren Budayıcıoğlu’nun yazdığı romanlardan kendisinin de danışmanlığı altında çekilen diziler… TV yayıncılığının son birkaç yılına damgalarını vurdular…
İstanbullu Gelin ile başladı… Çok sevildi, beğenildi, izlendi… Onu, Doğduğun Konut Kaderindir takip etti… Bu ikisi yönetim ediyordu lakin sonrası bir buhran bombardımanı hâlinde geldi: Kırmızı Oda, Günahsızlar Apartmanı ve Camdaki Kız… Çorap söküğü gibi…Romanları da çok okunmuştu, dizileri de tuttu… Lakin dozu gitgide artan ‘bunalım’ ve ‘mezalim’ sırf beyaz ekranla hudutlu kalmadı… Oradan izleyiciye sıçradı ve sıktı… Çok sıktı… Arttan mühürlenmiş bir korsede tutsak olma hissini uyandırmaya başladı… Toplumsal medyada ve yakın etrafımızdaki ailelerde lisana getirilen ‘isyan’dan bunu anlıyoruz…
İşin berbatı bu diziler tutunca öbürleri de çabucak harekete geçti ve kesinlikle bir terapi sahnesini, psikolog görüşmesini senaryolarına ekleyiverdiler… Gülseren Hanım senaryoyu, ‘gerçek’ olaylardan yola çıkarak hazırlıyormuş.
Düzgün de hakikat, ne vakit ‘iyi’ ve ‘hoş’ olmuş?! B. Brecht “Sanatın misyonu, hakikatle değil, gerçeğin gerçekte nasıl olduğuyla ilgilenmektir” demiyor muydu?
Üstte belirttiğimiz hiçbir öge dikkate alınmadı ve pandemi büyürken sarmal büyüdü, bizim büyük buhranımız da… Örneğin, Gülseren Hanım’ın dahli olmayan Masumiyet’te iki takımlı psikiyatrist, bir de on psikiyatristten oluşan heyet var… Etti mi size bir dizide 12 uzman ruh bilimci… Üretimlerin kalitesinin, Budayıcıoğlu’nun kaleminin hoşluğunun bununla hiçbir alakası yok… Dizileri üst üste yayına sokan iletişimcilerin unutarak bir çuval incirin berbat olmasına neden oldukları unsurla ilgisi var: “Fazla olan yanlıştır”…
Hâlbuki bu türlü üst üste yayınlanmasalardı, ortaya vakit konulsa ve yayınlarda çeşitlemelere gidilseydi, bari üç dizi tıpkı anda yayında olmasaydı bu işin sürdürülebilirliğine halel gelmezdi… Tıkır tıkır da işlerdi…
Pandemi nedeniyle hayat çetin, kurallarımız ortada… Biraz gülmeye, neşelenmeye, ferahlamaya gereksinimimiz varken TV’lerin yangını daha da körüklemeye bir son vermesi gerekiyor. Neyse ki Büyük Selçuklu, Teşkilat ve Yeşilcam gibi üretimlerle gençler biraz olsun nefes alabiliyorlar… Lakin anladığımız “Oynatmaya az kaldı”…
Millet çekiyor üstüne depresyon hırkasını, altına gri eşofman, ayağına da pofuduk terlikler, boğazında birkaç düğüm içini karartmaktan zevk alırcasına ekrana kilitlenip kalıyor.
Attığı bir tweet’te, “Haberlerden şikâyetim var. Sabah ve akşam haberlerinde sunucuların haber vermek yerine, siyaset ve toplum hayatıyla kendi fikirlerini bir otorite ve öğretmen havasında her gün daha artan doz ve itimatla ders vermesinden rahatsızlık duyuyorum” diyerek son derece kıymetli bir bahse parmak basan Prof. Dr. Acar Baltaş kardeşimin bu buhran dizileriyle ilgili ne düşündüğünü merak ediyorum doğrusu…'