Bursa'da 5 yıl birlikte yaşayıp ayrıldığı 2 çocuğunun babası Tolgahan Toktaş tarafından bıçak zoruyla kaçırılıp sokak ortasında dövülürken DHA muhabirleri Derya Cihan ile İsmail Hakkı Seymen tarafından kurtarılan S.K.'nin hayatı dram çıktı.
Merkez Yıldırım ilçesi, Akçağlayan Mahallesi, Çiçek Caddesi’nde bir devir birlikte yaşadığı Tolgahan Toktaş tarafından bıçak zoruyla kaçırılmaya çalışılırken DHA muhabirleri tarafından kurtarılan S.K.’nin hayat öyküsünün altından dram çıktı. Sırbistanlı babası ve Türk annesi tarafından 4 yaşındayken iki kardeşiyle birlikte yuvaya verilen S.K., bir müddet sonra evlat edinildi. S.K.’nin hayatı, 17 yaşına geldiğinde gerçek anne ve babasının onları bir televizyon programına çıkarak araması ile değişti. Birlikte yaşadığı ailesinin üvey olduğunu öğrenen S.K., yaşadığı şokun akabinde gerçek ailesi ile görüştü.
"Psikolojik bir çöküntü içerisinde girdim"
Anne ve babasına onları bıraktığı için kızgın olduğunu söz eden S.K., şunları anlattı:
“1995 yılında Almanya’da doğdum. Annem ile babam orada tanışıyorlar lakin annem birtakım nedenlerden ötürü ablam, erkek kardeşim ve beni alarak Türkiye’ye gelmek zorunda kalıyor. Türkiye’de maddi sıkıntılardan ötürü bakamadığı için bizi yuvaya vermek zorunda kalıyor. Biz 3 kardeş bu yuvadan farklı ailelere evlatlık olarak gidiyoruz, şu anda hepimiz başka ailelerdeyiz. Ben evlatlık olduğumu bilmiyordum, 17 yaşımda öğrendim. 17 yıldır anne-babası olarak bildiği insanların ansızın ailesi olmadığını öğrenince olağan olarak ruhsal bir çöküntü içerisinde girdim. Bu nedenlerden ötürü yanlış seçimler yaptım. Zira daima, 'yalansız' bir ailem olsun istedim. Lakin bunu mantıksal olarak yapamadığım için yanlış seçimlerde bulundum.
Ben ailemi aramadım, onlar bizi aradı. Bir televizyon programı aracılığıyla geldiler, bizi buldular. Ben birinci buluştuğumda doğal olarak onlara da tepkiliydim ‘Neden bizi bıraktınız?’ diye. Zira gerçeği bilmiyordum. Daha sonra kıssayı dinlediğimde temiz tarafın hangi taraf olduğunu öğrendim, tahminen de kan çekti, tahminen de benim aile hasretim nedeniyle benim babama bir sempatim oldu. Daima babama hakikat bir sempatim vardı."
"Bana aile olabileceğini sandım"
Daha evvel kısa süren yanlış bir evlilik yaptığını ve bir çocuğunun olduğunu söyleyen S.K., boşandıktan sonra Tolgahan Toktaş ile tanışma kıssasını anlattı.
S.K., “Duygusal boşluğumu Tolgahan ile doldurmaya çalıştım. Tolgahan’ın bana yine bir aile kurabileceğini, bana anne- baba olabileceğini düşündüm. Ben ona bir aile olabilmek için fırsatı verdim, elimden gelen her fedakarlığı yaptım. Biz evlendiğimiz günden bu yana hiçbir maddi ve manevi takviyesini görmedim, hiçbir vakit çalışmadı. Yeri geldi ben çalışıp bir şeyler yaptım, ancak ondan hiçbir takviye görmedim" diye konuştu.
"Çocuklarım babasız büyümesin diye döndüm"
Çocuklarını dünyaya getirmek için Almanya’daki babasının yanına gittiğini tabir eden S.K., çocukları anne babasız büyümesin diye döndüğünü söz etti. S.K., aile hasretini şu sözlerle anlattı:
“Çocuğumu doğurmak için babamın yanına Almanya’ya gittim. Kızlarıma Almanya vatandaşlığı aldım. En azından onların hayatının benimki üzere olmaması, benim üzere zorluklar yaşamaması için onların geleceklerini planladım. Yaşadıklarım anlatırken çok kolay lakin yaşandığı vakit çok güç şeyler. Çocukluğumdan beri daima bir aile hasretiyle büyüdüm, hâlâ bu hasretim var. Bu yüzden tek gayem, çocuklarımın aile hasretiyle büyümemeleri. Çocuklarımı orada doğurdum ve Türkiye’ye geri döndüm. Ben Almanya’ya gittiğimde Türkiye’ye geri dönmeyebilirdim, çocukları babasına hiç göstermeyebilirdim lakin çocuklar babasız büyümesin istedim."
"Hiç kimseden bir dayanağım yok"
Çocuklar çok yokluk çektiler zira yeri geldi apart otellerde kalmak zorunda kaldık, konuttan çıkartıldık parkta yatacak duruma geldik" diyen S.K, kelamlarını şöyle sürdürdü:
"Bu saatten sonra çocuklarımın birebir duruma gelmesine asla müsaade etmeyeceğim. Çocuklarıma ruhsal ve fizikî şiddet yapmasına asla müsaade vermeyeceğim. Benim kızımın psikolojisi çok bozuk. Babasına karşı çok bir öfkesi var zira her şeyi görüyor ve biliyor. Bu çocuğun bu saatten sonra psikolojisinin bozulmasını istemiyorum. Onun için elimden gelen ne varsa yapacağım.
Çocuklarımın yaşları 5 ile 2... Her şeyi anlayacak durumdalar. Şu an kayınvalidemin konutunda kalıyorlar zira benim ekonomik durumum müsaade etmediği için yanıma alamadım. Durumumu düzelttiğim anda birinci işim çocuklarımı yanıma almak olacak. Çocuklarımı sevgi açısından yanıma almam çok olağan lakin mantıklı düşündüğümde çocuklarıma yedirebilecek hiçbir şeyim yok. O yüzden şimdilik kayınvalidemin yanındalar belirli bir müddet orada kalacaklar. İşimi ve sistemimi kurduğum vakit çocuklarımı yanıma geri alacağım. Ailemden hiç kimseyle bir bağım yok ve hiç kimseden bir dayanağım yok. Tek başımayım ve bu formda çocuklarıma yeteceğime inanıyorum. Birkaç sefer ailemle görüşmeyi denedim ancak kabul etmediler. Ben de zorlamadım
Ne olmuştu?
