İş Eğitimi ve Konut İktisadı dersi bilhassa doksanlar jenerasyonunun çok düzgün bildiği bir dersti. Artık o yıllara giderek birbirimizden hoş yapıtlarımızdan bir kısmını hatırlayalım;
1. Öncelikle; bu dersin kalın bir kitabı olurdu ancak en fazla 10 sayfası işlenir, bir daha yüzüne bakılmazdı.
2. Öğretmenimiz alınacaklar listesini verir, biz de akşama bunlar alınacak diye annemize söylerdik.
Natürel çabucak, "yine mi para istiyor bu öğretmenler" üzere kelamlar duyardık.
Neyse ki çok geçmeden babamızın, "pantolonumun cebinden al" dediği parayla kırtasiyenin yolunu tutardık.
3. Kırtasiyeye gidip alınacak materyaller listesini uzattıktan sonra uzunluğumuz kadar olan bu evraka materyalleri bir hoş yerleştirip okulun yolunu tutardık.
4. En kolaylarından biriyle başlardık. Mandalları tellerinden ayırıp karşıt biçimde yapıştırdığımızda konutta kullanabileceğimiz bu türlü bir peçeteliğimiz olurdu.
5. Bir sonraki basamakta kıl testere kullanarak kontrplakları keserdik ve daha hoş bir peçeteliğimiz olurdu.
6. Marifetlerimiz arttıkça çeşit çeşit eserler ortaya çıkardı. Mesela konutta saksılık olarak kullandığımız bu makrome sarkaçlar.
7. Kibritlerden yaptığımız meskenler.
Hatta çerçeveler.
8. Kırtasiyeden tekraren aldığımız bu mukavvalardan ortaya çıkardığımız eserler.
Bu mukavvalarla ayrılmaz bir ikili olarak falçatayı da anmış olalım.
Ucu köreldiğinde gerisindeki aparatın yardımıyla birinci kısmı kırıp tekrar kullanırdık.
9. Çavdar sapıyla mükemmeller yarattığımız çalışmalar.
Bunların renklileri de olurdu.
10. Bu kumaş boyalarıyla rengarenk tişörtler, masa örtüleri yapardık.
Toz kumaş boyası suyla doldurduğumuz az kullanılan bir tencereye dökülür. Beyaz kumaşın ortalarına şişe kapakları ya da taş konur ve iplerle sıkıca bağlanır. Tencerede beklettikten sonra çıkarınca rengarenk bir manzara elde ederdik.
11. Bahçeli, havuzlu, hayalimizdeki müstakil konutları maketler sayesinde yaparak içimizdeki mimarı ortaya koyardık.
12. Bir doksanlar klasiği olarak çim adam yapmadan çocukluk geçirmiş olmamalısınız.
Bunları konutta de yapardık doğal. Gazetelerin verdiği mesken, otomobil, şato maketlerini yapmak gibisi yoktu.
Arabayı yapınca tekerleklerinin de dönmesini bekliyorsun haliyle.
13. Evvel üzerine çizip sonra itinayla falçata ile kestikten sonra mükemmeller çıkardığımız şablon kağıtları.
Şablon çalışması yaparken kullandığımız bir öbür metot ise fırça ile püskürtmeydi.
Püskürtmeyi abartınca üstümüz başımız batardı.
14. Bu toz simler de dersin vazgeçilmezleri ortasındaydı.
15. Alçıyı bu plastiklere döküp kurur kurumaz sulu boya ile boyadığımız heykelcikler.
Bazen çatlayınca hudut ederdi.
16. Tezgah hazırlayıp çivilere geçirdiğimiz iplerle dokuduğumuz kilimler.
Dokudukça tarak aracılığı ile uygunca oturtulurdu.
Bir öbür örgü çeşidi de bunlardı.
17. Kokusu hala burnumuzda olan bu saman ipleriyle cam şişelerin etrafını kaplayıp dekoratif eserler ortaya çıkarırdık.
18. Kullanırken çok hassas olmamızın gerektiği kontur boyası.
19. Gazete kağıtlarını hamur haline getirdikten sonra ortaya çıkardığımız korkunçlu maskeler.
Cam boyama yaparken fotoğrafın sınırını dikkatle çizerdik.
Boya ve inceltici kullanarak da bu türlü hoş bir cam boyama sanatının altına imzamızı atardık.
20. Alüminyum levhaları kalemin ardını kullanarak bu biçimde kabartırdık.
Fazla bastırınca çabucak çatladığı için dikkat etmek gerekirdi.
Bu rölyefleri bazen farklı renklerde de yapabiliyorduk.
Kabartılara bastırınca çökmemesi için bu silikonları kullanırdık.
Böylelikle silikonun öteki versiyonları olduğunu da öğrenmiştik.
Elden ele geçen bu silikon tabancasıyla da o boşlukları bir hoş doldurup süreci tamamlardık.
21. Son olarak; tellere boncukları tek tek geçirip parmaklarımız acıya acıya kıvırarak yaptığımız bu çiçekler.
Konutumuzun bir köşesini uzun mühlet süslemişti.
Yani bir vakitler ziyadesiyle Derya Baykal gibiymişiz. Artık olsa bunları yapabilir miyiz bilemiyoruz.
İşte bu derste yaptığımız yapıtların her biri ya okulun standına konuldu ya da konutumuzda birer dekor oldular.
Tahminen hala konutunda kullananlar vardır.