Geçtiğimiz Mart ayında çıkış yapan A Way Out'un nasıl bir oyun olduğunu ayrıntılı bir formda incelemiş, severek oynadığımız oyunlar arasında hoş bir zaviyeye koymuştuk.
A Way Out İnceleme
Lakin sessiz sedasız çıkış yapan, biraz da God of War'ın gölgesinde kalan A way Out, hakkında biraz daha konuşulmayı hak eden bir imalat. Neden mi? Sorunun yanıtını makalemizde bulabilirsiniz.
Hani birtakım sinemalar izlersiniz de, bir kaç gün tesirinden kurtulamazsınız, aklınıza mütemadi tasavvurlar atak eder, sinemanın sahneleri günlük hayatınızda gözünüzün önünden gitmez ya. Tekrar tekrar yaşamak istersiniz, o sineması izlerken yaşadıklarınızı. Sinemanın sizi soktuğu o atmosfere tekrar girmek istersiniz. Tahminen tekrar tekrar izlersiniz. O sevdiğiniz sinemaları. Birinci yaşadığınız hislere geri dönebilmek için. Bu, direktörün senaristin, imaj direktörünün, kostüm tasarımcısının, sinemanın imalatında nokta alan pek çok yaratıcı kişinin ortak uğraşıdır. Elbet, sinemalar üzere birtakım oyunlar da, bu hisleri yaşatabilir. Bu oyunlara pek çok örnek verilebilir. Tek kişilik bir yolculuk olan Journey, ICO, Heavy Rain, Fahrenheit: indigo prophecy, Brothers: A Tale Of Two Sons birinci aklıma gelen, oyun mekaniğinden çok sinematik, hikaye ve atmosfer cihetinden oyuncuyu vurmayı başaran prodüksiyonlar. Alışılmış, bunlar şu an aklıma gelen örnekler. Bu liste çok daha uzatılabilir. Görünen o ki, ve neyse ki, bu stil imalatlar nadiren de olsa yapılmaya devam edecek. Benim için bu vurucu oyunlar listesine bir oyun daha eklendi.
Geçtiğimiz nisan ayında çıkış yapan A Way Out… A Way Out, geçtiğimiz E3’te tanıtıldığında pek çok oyuncunun dikkatini çekmişti. Sıradan bir mahpustan kaçma hikayesi üzere görünen oyunu hususî kılan şey, oyunun iki kişi ortaklaşa oynanabiliyor oluşuydu. Çok çokça ortaklaşa oynanan oyunun geliştirilmediği günümüzde, yapımcı firmanın bu kararı soru işareti uyandırsa da, yakın bir arkadaşımızla tıkılı kaldığımız mahpustan kaçmaya çalışma ve türlü türlü maceralara atılacak olma fikri, oyun severlerin epeyce güzeline gitmişti. Aslında oyunun direktörü Josef Fares, ne sinematik oyunlara, ne de ortaklaşa oynanan oyunlara yabancı bir isim değil. Zira Josef Fares, aslında bir film direktörü. Daha evvel Brothers: A Tale Of Two Sons ile epey düzgün bir iş başarmış olan Josef Fares, film kolunu bırakıp, “Filmlerde verebileceğiniz hissin kat kat fazlasını oyunlarda verebiliyorsunuz.” diyerek oyun bölümüne adım atan bir isim. E hal bu türlü olunca da, A Way Out üzere klasikler arasına girebilecek bir prodüksiyon ortaya çıktı. Evet, nedir A Way Out’u bu kadar kişisel kılan şey?
A Way Out sinematik deneyimin hakkını veriyor
Aslında A Way Out oynanış dinamikleri ile çok ziyade şey vaat eden bir prodüksiyon değil. Oyun dinamikleri çok makûs mü, katiyetle değil. Yalnızca çok kolaylar o kadar. Fakat yapımcı firma Hazelight, bu olağanlığı hayli akıllıca bir sistemle, sefalı bir hale getirmiş. Her değişen sahne ile birlikte değişen oyun mekaniği, yaptığınız işlerin her hizmette farklı farklı olması, bu olağanlığın gözünüze çarpmasına mahzur olmuş. Senaryosu da aslında baktığımız vakit çok yalın diyebiliriz. En yalına indirgenmiş biçimiyle Mapus damında yolları kesişen Vincent ve Leo’nun mahpustan kaçma hikayesi anlatılıyor A Way Out’ta. Lakin bu yalın hikaye, o denli hoş işlenmiş, ortaklaşa oynanış dinamikleri oyuna o denli âlâ yedirilmiş ki, bilhassa oyunu yakın bir arkadaşınızla deneyim ediyorsanız ki mutlaka bunu tavsiye ederim, oyun ilerledikçe karakterler arası kurulan bağı siz de sonuna kadar hissediyorsunuz. Vincent ya da Leo’dan birisi haline geliyorsunuz oyunda. Adeta bir sinemanın içinde taraf alan, iki baş rolden birisi siz, gayrısı de arkadaşınız oluyor. Devir zaman arkadaşınızın gerisini kollamak için, bir yandan sakinliğinizi muhafazaya çalışırken ecel terleri döküyor, tam aykırısı olduğu durumda da arkadaşınızın güvenebileceğiniz tek kişi olduğunu hissediyorsunuz. Bazen de kendinizi oyundaki mini oyunlarda, dostunuzun yaptığı skoru geçebilmek için çırpınırken bulabiliyorsunuz.
Vincent ve Leo’nun ferdî hikayesinin epeyce ihtimamlı yazılıp, etkileyici sahneler ile sunulduğu A Way Out’ta vakit hengam hüzünlenirken devir vakit da aksiyonun tavan yaptığı sahnelerde bir kovalamacanın içinde bulabiliyorsunuz kendinizi. Yani A Way Out düzgün bir sinema izlerken hissedebileceğiniz hislerin hepsini, ağır bir formda hissetmenize, üstelik bu hisleri yakın bir arkadaşınız ile de paylaşmanıza vesile olan bir oyun. Son yıllarda gördüğüm en etkileyici finallerden birine sahne olan A Way Out yakın bir arkadaşınız ile deneyim edebileceğiniz eksiksiz bir yol hikayesi. Pek çok oyunun başaramadığı şeyi yani oyuncuyu oyunun içine çekmeyi, oyuncunun atmosfer ile hikaye ile özdeşleşmesini sağlayabilmeyi mutlaka başaran bir prodüksiyon. A Way Out. Şiddetle tavsiye edilir. Ancak dediğim üzere yakın bir arkadaşınız ile oynamak kaydıyla. Vincent ve Leo’nun serüveni katiyetle her oyuncunun velev sinema tutkununun deneyim etmesi gereken bir prodüksiyon.