Son Konu

Hediyeleri değil, birlikte geçirdiğiniz zamanı hatırlarlar!

nicebayan

Yeni Üye
Katılım
24 Ara 2016
Mesajlar
378,708
Tepkime
2
Puanları
38
Yaş
35
Web
nicebayan.com
Credits
-1
Geri Bildirim : 0 / 0 / 0
Günümüzün egzersiz koşulları çoğu ebeveynin gününün büyük çoğunluğunu işte geçirmesini ve gerekli olarak çocuklarına en az süre ayırabilmeyi adeta zorunlu kılar hale geldi bu nedenle o kadar fazla ebeveyn çocukları ile yeteri kadar süre geçiremediğini düşünüp üzülür Fakat çocuklarla geçirilen zamanın süresi yok içeriği tartma taşır Kadıköy Şifa Ataşehir Hastanesi Uzman Klinik Psikoloğu Merve Büyükkucak anne babalara çocuklarıyla nasıl kaliteli zaman geçirebileceklerini anlatıyor
Bir yanlamasına tüm gücüyle çalışarak çocuklarına en iyi imkânları sağlamaya çalışan anne babaların, bir yana da yoğun meslek yükü ve gelişen mesai saatleri sonucu bitkin düşmelerine rağmen az kalsın geriye doğru kalan tüm vakitlerini de çocuklarına vakfetmeye çalıştıkları görülüyor İşte bütün da bu noktada meslek yaşamı ile aile yaşamını dengede alıkoyma savaşını veren modern dünyanın anne ve babalarını son zamanlarda daha da öne çıkar bir derecede yeni bir ikilem bekliyor: *acaba çocuklarıyla geçirdiklerin zamanın miktarı mı yahut kalitesi mi onların gelişimi ve ilişkileri açısında daha önemli? Yıllardır tartışılan bu soruya girişim önceleri ebeveyn ve çocukların başlıca ihtiyaç duydukları şeyin birlikte daha artı zaman geçirip ebeveynlerin çalışmaya daha az zaman ayırmaları yönündeyken son yıllarda birlikte geçirilen zamanın süresinden fazla “nasıl değerlendirildiği gerçeği büyük bir tartı kazanmaya başladı*
*
Son yıllarda yapılan yabancı kaynaklı incelemeler bilhassa babaların çocuklarıyla keza bakım verme hem de eğlenceli aktivitelerde katılmak anlamında geçirdikleri zamanı arttırdıklarını ve eskiye oranla anne babaların daha eksik sayıda çocuk sahibi olmaları nedeniyle çalışan ebeveynlerin önceki yıllara kıyasla çocukları ile daha fazla zaman yaratma çabası içerisinde olduklarını göstermektedir Oysa buna karşın çalışma saatlerinde bir iyileşme ya da azalma olmadığından bu denklem oysa anne babaların kendilerine ayırdıkları zamanı epeyce kısıtlamaya başlamaları biçiminde açıklanabilir ama bu sahiden işten geriye kalan zamanlarda birçok ebeveynin çocuklarıyla geçirdikleri süreye odaklanarak bu süreyi “nasıl ve dolayısıyla ne kadar “nitelikli geçirdikleri kısmını ister istemez geri planda tuttuklarını göstermektedir
*
Nitelikli zamanı vakit yok içerik belirler!
Kaliteli zaman ebeveyn ve çocuğun birliktelik ve keyif hissini içerisinde barındıran, müşterek etkileşim ve aktivitelerde buluştuğu zamanlardır Bunlar ebeveynin dikkatinin tamamını çocuğuna verdiği, ilgisini ve sevgisini çocuğuna hissettirdiği hissi yakınlaşma ve paylaşım anlarıdır Bu anları küçük sohbetlerde, birlikte oynanan oyunlarda, ya da birlikte gidilen gezilerde yakalamak mümkündür Duygu ve düşüncelerin paylaşıldığı, çocuğa duygusal ve sözel olarak tepki verildiği ve anne baba olarak kendinizi spontan şekilde ilişkiye bıraktığınız yaklaşık olarak her yakın ilişkide deneyimleyebileceğiniz bir süreçtir bu doğrusu böylece belirtilen bir reçete vermek çok olası değildir Ama çocukların dünyasına dahil olmanın ve ilişkide olduğunuzu hissetmenin, tüm bu paylaşımları yakalayabilmenin yolunun en temel olarak oyundan geçtiğini bildirmek mümkündür Bilindiği gibi oyun bilhassa mektep öncesi çağda çocuğun kendini açıklama etme, dünyayı anlama, değişik rolleri deneyimleme, kendisini sıkan meseleleri çözmeye egzersiz ve gerçekten en temelde eğlenme yoludur Oyunlara dahil olma anne baba için ayrıca çocuğunu yakından tanınma fırsatı sağlarken ayrıca de çocuğuyla etkileşime girerek çocuğunun zihinsel ve özellikle de duygusal gelişimine katkı sağlamış olur Bu etkileşimi en adaleli ülkü getirecek usul anne ve babanın oyunda yönlendirici olmaması, çocuğun serbestliğine ve özgürlüğüne eşlik edebilmesidir Hedef hiçbir vakit o anlarda çocuğa bir şeyler aydınlatmak olmamalıdır; tersine anne baba olarak kendinizi oyunun ve size bahşedilen rolün akışına bırakarak veya sadece gözlemci veya eşlikçi olarak çocuğunuzla şehvetli anlamda aynı frekansta buluşabilmektir Onun oyun sırasındaki duygularını peşine düşüp takip olabilmek ve ona bu duyguları açıklama ederek anlaşıldığını hissettirebilmek çocuğunuzla ilişkiniz açısından en değerli anlar olacaktır Örneğin her çocuğun aile içi kuralları ve sınırları belirlediği değin bununla birlikte bir savaş oyununda yerlerde sürünen ve düşüp kalkan, o esnada çocukla birlikte eğlenen, bağıran, gülen ve kendisi de çocuklaşabilen bir babaya da ihtiyacı vardır Babasının da o esnada çocuklaşabildiğini görebildiği oranda çocuk da ona kendi dünyasının kapılarını aralayacak ve onu iç dünyasında gösteri edecektir*
*
Birçoğumuz için geriye dönüp baktığımızda anne ve babamızla ilgili anılarımızı, o dönemlere dair ne hatırladığımızı belirleyen en kayda değer şeyler ne yaşandığından, bize ne cins hediyeler alındığından, bize ne yedirip ne içirdiklerinden fazla onlarla ne dek doyurucu ve tatminkâr bir ilişkimiz olduğu, ne değin sevildiğimiz, önemsendiğimiz, anlaşıldığımız, onlarla bir olduğumuzu hissettiğimiz, gereksinim duyduğumuzda yanımızda olacaklarına dair beslediğimiz güvenle şekillenir Ancak her anne babanın en büyük amacının çocuklarını mutlu etmesi olduğundan yola çıkarsak günümüz ebeveynlerinin yaşadıkları suçluluk duygusuyla çok sayıda hediyeler alarak ve çocuklarının keyif alacaklarını düşündükleri oyun merkezlerine onları sürüklercesine taşıyarak ve çocuğunun her isteğini yerine getirmeye çalışarak ayrı kaldıkları zamanı kapatmaya çalıştıklarını görmekteyiz*
*
Çocukla kaliteli zaman geçirmek, hediye vermekten daha değerli!
Çocuklara yapılacak her türlü kişisel ve ilişkisel yatırım her koşulda onlara alınan kıymetli hediyeler ve oyuncaklardan kat kat daha kıymetlidir Hatta bu hislerle birlikte aile içi kuralları ve disiplin çerçevesini de zayıflatmalarına çoğunlukla rastlanmaktadır Ancak bütün bu çabalar şehvetli bir doyum getirmemekle birlikte abes olan tüm vaktini çocuğuyla geçiren anne ve babada aşırı bir yorgunluğa ve bir süre sonradan da farkında olan olmadan bir bıkkınlığa yol açabilmektedir Hâlbuki her çocuğun eksik da olsa birlikte olduğu süre içerisinde kendisiyle birlikte olmaktan keyif bölge ve ilişki içerisinde bıkkın ve tükenmiş yok canlı ve hevesli bir ebeveynle buluşmaya ihtiyacı vardır*
*
Kısaca, kaliteli süre hiçbir koşulda iş dışarıda sahip olduğunuz tüm vakti çocuğunuza adamanız anlamına gelmemelidir Kaldı ancak çalışmayan annelerin dahi tekrar tekrar için çocuklarından başka meşguliyetleri olmasının da çocuğuyla birlikte olduğu anların kalitesini arttırma ve çocuğun bireyselleşmesine katkı maddesi sağlama açısından büyük önem taşıdığı bilinmektedir Mesela, çocuğunun dinç gelişebilmesi namına çok istemesine rağmen çalışmaktan vazgeçerek kariyerine ara veren anneler için de benzer riskin laf konusu olduğunu, ilişki içerisine ister istemez bu hislerin yansıyarak birlikte olunan sürenin kalitesini azalttığını söyleyebiliriz öte taraftan çalışmakla ilgili kendisini epeyce mutlu hisseden bir anne çocuğuna çalışmayan bir anneye tarafından görece daha az zaman ayırıyor olsa da kendisi keyifli ve tatmin olduğu için çocuğuyla ilişkisinde kendisini çok daha hevesli bir şekilde var edebilir ve onunla fazla daha yakın ve etkili bir iletişim içerisine girebilir*
*
Çocuğunuzla kalite vakit aşmak için tuhaf şeyler yapmanıza gerek değil!
“Aile ile bir şeyler gerçekleştirmek ile “aile olarak bir şeyler yerine getirmek aralarında çocuğun bütünlük ve tatmin şehvetli ile ebeveynleri ile aralarında bağ kurduğuna dair hisleri açısından kayda değer farklar vardır Örneğin ast yandan oturup faizsiz bir şekilde televizyon izlemek ile sizin de etkin katılım göstereceğiniz şekilde on dakika bir hikâyeyi birlikte okuyup üstüne konuşmak arasında oldukça büyük bir fark vardır Birlikte olduğunuz anın nitelikli olarak geçebilmesi adına özel ve olağandışı şeyler yapmanıza gerek yoktur Birlikte yenen akşam yemekleri veya yemek sonrası birlikte oynanan oyunlar gibi günlük rutinler deha zengin paylaşım anlarına dönüşebilir Oysa burada anne ve babaların da robot olmadıklarının, onların da yorulmaya ve dinlenmeye, mola almaya hakları olduğunu vurgulamak gerekir Bezginlik bir şekilde eve gelerek ödev gibi oynanan bir oyundan ziyade anne ve babanın “bu akşam ben de seninle oyun oynamak çok istiyordum oysa çok yorgunum ve biraz dinlenmeye ihtiyacım var, evet bu akşam oynayamadığımız için üzgünüm lakin ister misin yarın akşam birlikte (çocuğun da keyif aldığı tanıdık herhangi bir şey) yapalım? şeklinde bir paylaşımda ve öneride bulunması daha sonraki daha kaliteli ve doyurucu bir birlikteliğe yön verebilir Veya aynı bir durumda laf konusu ebeveyn benzer tanımlama ile birlikte maddesel anlamda daha az yorucu bir aktivite yapmayı önerebilir Birlikte olunan her anın oyun vakti olarak değerlendirilmesi yerine kayıtlı zamanları oyun vakti olarak ortaklaşa atamak anne babalara da iyi gelecek bir usul olabilir*
*
Ne yazık oysa modern yaşamın gerektirdiği çalışma koşulları beraberinde getirdiği suçluluk duygusuyla ebeveynleri anne babalığı da bir meslek, bir tahsis gibi görme tehlikesine iterek, çocuğuyla ilişki kurmanın ve hissi birlikteliğin keyfini, güzelliğini ve önemini görmelerine engel oluyor Meslek yaşamı ve aile yaşamı arasında denge kurmaya çalışan ebeveynler çok iyi anne babalık olmadığı gerçeğine ve çocuklarıyla ilişkilerinde kendilerini spontan bir şekilde onun hissi ihtiyaçlarına bırakabildikleri ölçüde ilişkilerinin çok daha doyurucu ve tatminkar olacağını söyleyebiliriz*
 
Üst Alt