Dikkat! Okurken sesleri kulaklarınıza gelebilir. Babalarımızdan duymaya alışkın olduğunuz tüm cümleleri aklınıza getirin. Artık yavaşça sayfayı üst hakikat kaydırın ve yanıtlarınızı sesli bir halde tekrar edin.
1. "Bakarız, hallederiz."
Türk Lisan Kurumu sözlüğünde 17 farklı karşılığı bulunan "bakmak" sözcüğü babalarımız için tek bir mana tabir eder ve genelde bakmazlar ya da bakmayı unuturlar. O halletmeleri de biz yeterli biliriz.
2. "Nereden çıktı artık bu?"
Yeni bir fikir, bir gereksinim veya bir teklifte bulunduğunuzda duymanızın mümkün olduğu ve bir dakikalık sessizlik oluşturabilecek o eşi gibisi olmayan cümle budur. Bir öteki biçimi de "İcat çıkarma." demektir.
3. "Karneyi al da ondan sonra konuşalım."
Mezun ol da o denli konuşalım, sen evvel bi notlarını düzelt bakalım üzere sayısız çeşide evrilebilecek bu cümlenin ana fikri "gerekli şartlar sağlanırsa isteğini gerçekleştirmemek için yeni bir mazeret bulacağım" demektir.
4. "Gel azıcık yanımızda otur."
Tam kendinize şahsî bir vakit ayırıp "Oh be artık başlıyorum." dediğiniz anda ağzından bu sihirli sözcükler dökülür ve ardından sizi salonda ufak çaplı bir çay partisi karşılar.
5. "Ben sana değil etrafa güvenmiyorum."
Bu ben etrafa güvenmiyorumları hepimiz yakından tanırız. Kimi vakit alttan alırken kimi vakit şiddetli kapı çarpmalarına, yemeği odada yemelere hatta odanın kapısını kilitlemelere kadar uzar sarfiyat. Babalarımız hem ayran dökmüyor hem de yoğurt ekşitmiyor.
6. "Ne kadar lazım?"
En sevdiğimiz soru olabilir. Duyduğumuz anda olumlu gücün ayaklarımızdan başımıza kadar bir anda hissedildiği, "Ulan az söylemiyim ancak abartmayayım da..." ikileminde orta yolun bulunmaya çalışıldığı terapi üzere sorudur kendisi.
7. "O işi yapma demiyorum yeniden yap lakin elinde altın bileziğin olsun."
Ekseriyetle konservatuar öğrencilerinin, sanatın rastgele bir koluyla meşgul bireylerin sıkça duyduğu laflardan biridir. Babadan duymasınız bile klasik teyze hayıflanmalarından sayılır. Hatta "Yazıııık!" , "Olsun üzülme..." üzere hudut bozucu reaksiyonlarla de karşılaşırsınız. Babalar tarafından bu cümle evladının geleceğine yönelik duyduğu tasayı tabir etmek için kullanılırken bazıları tarafından seçtiği alana hürmet duyulmadığı hissi uyandırır. Lakin gördüğümüz üzere şimdilerde o altın bilezikler hayli işimize yarıyor.
8. "Babası ne iş yapıyormuş?"
Genelde babalar babaların mesleğini daima merak ederler. Bunun altında evladım kimlerle muhattap olacak, hangi cins beşerlerle karşı karşıya kalacak üzere dertler mevcuttur. Lakin artık babacım ben ne bileyim adamın ne iş yaptığını? Boşversene.
9. "Annene sor."
Bu tam olarak bir kabulleniş, öğrenilmiş çaresizlik diyebiliriz. Tıpkı vakitte bir baştan savma örneğidir de. Konutta kimin kelamının geçtiğinin, kimi kararları annelerin alması gerektiğinin de farkına varıştır. Ya da hayır diyen ben olmayayım planıdır. Pekala babaya sorulan soru neden tekrar anneye soruluyor? Aa yoksa?
10. "Valla kızmayacağım."
Eyvah ki ne eyvah! Hemen uzaklaşın. En kilit cümlelerden biridir bu. Sahiden kızmayanların hakkını yememekle birlikte "Vallahi kızmayacağım" diyen babaların kızmadığı çok büyük istisnadır. Bir haltlar karıştıranlara duyurulur!
11. "Daha küçüksün..."
Bu hangi yaşta olursak olalım her vakit kulaklarımıza pelesenk olmuş bir cümledir. Ebeveynler genelde büyüdüğümüzü kabullenmemekte baya ısrarcıdırlar. Bazılarımız için bunu anlatabilmek ve kendini birey olarak kabul ettirebilmek güç olsa da bu cümle o kalpten sevginin, müdafaa iç güdüsünün dışa vurumudur. Varsın biz daima küçük olalım, siz bizim yanımızdan eksik olmayın.
12. "Biz de genç olduk lakin bu türlü şeyler yapmadık."
İşlediğiniz bir vukuatın kızgınlığı geçtikten sonraki yumuşama evresine geçişe ilişkin bir cümledir bu. Genelde tam olarak hududum geçmedi iletisi vermeye çalışılır. Sen de baban üzere ol demektir. Ancak keyifli vakitlerde anlattığı kendi vukuatları hariç. Aman diyim gaza gelip "Ee sen de annemle evlenmeden evvel..." ile başlayan cümleler kurmayın. Maazallah.
13. "Senin gerinde dağ üzere baban var."
Gözlerimizi dolduran, en sıkıntı devirlerimizde ilaç üzere gelen bir cümledir bu. Bir evlat olarak takdir edilmekten, hürmet duyulur bir birey olmaktan, babanın takviyesini sırtında hissetmekten daha pahalı ne olabilir? Baba üzere baba dediğimiz, evlatları ve ailesine sıkı sıkıya sarılan tüm kahraman babalara selam olsun!