Emme bebeklerde doğuştan gelen içgüdüsel bir reflekstir. Bu refleks parmaklar, başparmak yahut emzikler ile giderilmektedir. Bu erken devirdeki emme davranışının konuşma bozukluğuna neden olmaması için yaklaşık 21 aylıkken sonlandırılması gerekmektedir.
Konuşma ve çiğneme için kullandığımız kasların ortak olduklarını düşünürsek, çene ve yüz kaslarının elverişli istikrara erişmeleri ve dişlerin ağza düzgün konumda sürmelerini sağlamak için evlatların lisan ve yanak kaslarını çalıştırmaları ve yutma refleksini mümkün olduğu kadar erken geliştirmeleri gerekmektedir. Bu nedenle evlatlar çiğneme ve ısırmaya olabildiğince erken hengamda başlatılmalıdır.
Ağız içi istenilmeyen alışkanlıklar parmak emme, emzik ya da biberon emme, tırnak yeme, ağızda yemek tutma yahut rastgele bir cismin devamlı ısırılmasıdır.
Ana sütünün kesilmesi ile parmak emmenin sıklığı artabilir ve günde 2 saate kadar uzayabilir. Yapılan araştırmalarda, ana sütü yahut biberonun bırakılmasından sonra kısa müddetli bir emzik tasarrufunun evladın parmak emme alışkanlığı oluşturmasını engelleyebileceği bildirilmiştir. Başkaca uzun müddetli emzik emme alışkanlığının, parmak emme alışkanlığından çok daha kolay bırakılabildiği bildirilmektedir.
Dört yaşına kadar devam eden parmak emme alışkanlığı, ön dişlerde süreksiz bir çapraşıklık ve form değişikliğine neden olabilmektedir. Bu nedenle ağız içi berbat alışkanlıkların bu yaşa kadar devam etmesi durumunda bir diş tabibi, pedodontist yahut ortodonti kompetanı ile görüşülerek yardım istenmelidir. Ayrıyeten diş çürüklerinin, sık geçirilen boğaz enfeksiyonlarının nedeni de biberon ve emzik emmek olarak bildirilmektedir.
Uzun mühlet emzik yahut parmak emme alışkanlığı, dişlerde ve çenelerde form değişikliklerine neden olmaktadır. Emme alışkanlığının üst daima kesici dişlerin sürdüğü 7-8 yaşları ve sonrasına kadar devam etmesi durumunda diş ve çenelerde kalıcı deformasyonlar meydana gelebildiğinden en kısa hengamda alışkanlığın bırakılması gerekmektedir.
Ön kesici dişler arasına yerleşen parmak, üst ön dişlerin öne akıllıca eğimleşmesine ve dişlerin aralanmasına neden olurken, alt ön kesici dişler ise geçmişe gerçek konumlanır. Bu durum ön açık kapanış ile sonuçlanır. Parmak emme sadece dişleri değil kasları da olumsuz cihette etkilemektedir. Alt ve ön kesici dişler arasındaki boşluğa yutkunma sırasında lisan yerleşmektedir. Bu durum tongue trust olarak isimlendirilir. Bu durumun sonlanmasında üst limit olarak 9 yaş gösterilmektedir. Lisanın bu biçimde yanlış pozisyonlaşmasından /s, z, t, d, l, n/ seslerinin artikülasyonu bozulur.
Oniki yaş ve sonrasında devam eden parmak emme alışkanlığı nadiren görülse de aparey tedavisi ile birlikte bir ruhsal yardım da gerekli olabilmektedir.
Üç yıldan daha az vadede de olsa parmak emmenin ve 3 yıldan ziyade emzik- biberon emmenin konuşma meselelerine yol açtığını unutmamak gerekmektedir.
Konuşma ve çiğneme için kullandığımız kasların ortak olduklarını düşünürsek, çene ve yüz kaslarının elverişli istikrara erişmeleri ve dişlerin ağza düzgün konumda sürmelerini sağlamak için evlatların lisan ve yanak kaslarını çalıştırmaları ve yutma refleksini mümkün olduğu kadar erken geliştirmeleri gerekmektedir. Bu nedenle evlatlar çiğneme ve ısırmaya olabildiğince erken hengamda başlatılmalıdır.
Ağız içi istenilmeyen alışkanlıklar parmak emme, emzik ya da biberon emme, tırnak yeme, ağızda yemek tutma yahut rastgele bir cismin devamlı ısırılmasıdır.
Ana sütünün kesilmesi ile parmak emmenin sıklığı artabilir ve günde 2 saate kadar uzayabilir. Yapılan araştırmalarda, ana sütü yahut biberonun bırakılmasından sonra kısa müddetli bir emzik tasarrufunun evladın parmak emme alışkanlığı oluşturmasını engelleyebileceği bildirilmiştir. Başkaca uzun müddetli emzik emme alışkanlığının, parmak emme alışkanlığından çok daha kolay bırakılabildiği bildirilmektedir.
Dört yaşına kadar devam eden parmak emme alışkanlığı, ön dişlerde süreksiz bir çapraşıklık ve form değişikliğine neden olabilmektedir. Bu nedenle ağız içi berbat alışkanlıkların bu yaşa kadar devam etmesi durumunda bir diş tabibi, pedodontist yahut ortodonti kompetanı ile görüşülerek yardım istenmelidir. Ayrıyeten diş çürüklerinin, sık geçirilen boğaz enfeksiyonlarının nedeni de biberon ve emzik emmek olarak bildirilmektedir.
Uzun mühlet emzik yahut parmak emme alışkanlığı, dişlerde ve çenelerde form değişikliklerine neden olmaktadır. Emme alışkanlığının üst daima kesici dişlerin sürdüğü 7-8 yaşları ve sonrasına kadar devam etmesi durumunda diş ve çenelerde kalıcı deformasyonlar meydana gelebildiğinden en kısa hengamda alışkanlığın bırakılması gerekmektedir.
Ön kesici dişler arasına yerleşen parmak, üst ön dişlerin öne akıllıca eğimleşmesine ve dişlerin aralanmasına neden olurken, alt ön kesici dişler ise geçmişe gerçek konumlanır. Bu durum ön açık kapanış ile sonuçlanır. Parmak emme sadece dişleri değil kasları da olumsuz cihette etkilemektedir. Alt ve ön kesici dişler arasındaki boşluğa yutkunma sırasında lisan yerleşmektedir. Bu durum tongue trust olarak isimlendirilir. Bu durumun sonlanmasında üst limit olarak 9 yaş gösterilmektedir. Lisanın bu biçimde yanlış pozisyonlaşmasından /s, z, t, d, l, n/ seslerinin artikülasyonu bozulur.
Oniki yaş ve sonrasında devam eden parmak emme alışkanlığı nadiren görülse de aparey tedavisi ile birlikte bir ruhsal yardım da gerekli olabilmektedir.
Üç yıldan daha az vadede de olsa parmak emmenin ve 3 yıldan ziyade emzik- biberon emmenin konuşma meselelerine yol açtığını unutmamak gerekmektedir.