aile ile ilgili yazılar ödevim için lazımm
Aileye yerleştirmek lazım
Izaç çocuklar ve hayat bizi kendine böylece bir bağlamakta oysa, ne yaşımızı tam anlamıyla yaşayabilmekte ne de kendimizin değerini ayrım ettirmekte
Laf aileyse sükût edip kulak vermek gerekli değil mi?
Nice şahsiyetler, müptela zenginliğe olan saadeti içlerine gömenler ne adap bilip en yüksek makama oturanlar; kendi düşüncelerini cebren kabul ettirmeye çalışan nice deliler zeki gibi görünmeye çalışmakta
Hayatın akışına aslında kapılıp kendi amacını geçirmek cabası
İşte bu ehemmiyetsiz şekil çocukları etkiler yaşamda Para, mal, mülk; hissettirilmeyen sevgi ve saygının yerini almakta hiç gecikmez
Sevgi olmalı samimi geçen ve de öyle bezenmeli ama, evliliklerin süsü sübyanlar üzülmesin
Ailenin önemi önemli lakin sözde olmamalı İştirak buyurmalı defalarca fiili olarak
İşte size en ufağından bir örnek
Anne bitap işten eve gelir
Çocuğu kendi odasında; ya ödeviyle veya oyun arkadaşlarıyla sohbette
Bu esnada baba da kazanç eve
Gün baştan ve eve dönmüşlerdir bütün enerjilerini bitirerek
Konut rahat rahatlık dur ya
Fakat onlarda maalesef öfke kusma yeri olmuştur
Bayan her zamanki mutfak telaşıyla oğluna bile selam vermeyi unutur
Baba hemencecik açar televizyonu aktüel ne var görmek için
Oğlan duymuştur geldiklerinifakat yerinden kalkmaya bile tenezzül etmez
Onu sayan seven yoktur mizacıyla yorgundur
Ta ancak yemek yemek servisi başlarken anne odayı ziyaret eder
aman Allahım burası ne böyle
Oğlum insan bir toplamazmı ne bu yatağının halibu pislikleri ne zaman attın buraya
Çocuk daha ağzını açamada
anne diyebilir
Hadi hadi sallanma derhal gel bak yemek yemek hazırzaten başım ağrıyor bütün gün canım çıktı
Haaa bak ödevlerini bitir derhal yarın sporun var unutma
Deyip çeker gider
Çocuk alışmıştır bu düzene hiç yadırgamaz
Ve günler azıcık sohbetli biraz bağırmalı dingin aktif geçer
Hafta sonları gezmekler olurmisafirler en kralından ağırlanır
Lakin oğlanın bir defa düşüncesi alınmaz
Ve en acımasızlığı da diğer çocuklarla kıyaslanır olmasıdır
Baba bütün arkadaşlarıyla maç, günün politik düşüncelerini
oğluyla hayatında konuşmadığı değin konuşur
Anne desen benzer sı
Çocuk kendine arkadaş arar bulamaz kafasına tarafından
Izah Etmek çığlık atmak bağırmak ister
Lakin nafile
Bu aile ortamında sevgi olduğunu şayet söyleyebilirizlakin nasıl bir sevgi bu tabiî fakat pasif
Göstermelik
Yakın Olma değil temas yok hele ama hürmet hiç yok
Bu sevgi açlığını doğurmaz mı sanırsınız Hemde nasıl doğururher önüne geçene sarılmak isteği uyandırır insanda ara sıra kıskançlık yapar hiç ummadığınız bir konuda
Ara Sıra sahiplenme duygusu yaratır en mühimide özgüven eksikliği yapar
Misal ailede gördüklerimiz bir kaçı en hafif boyutu
Lakin birde kuvvet olduğunu varsayarsakne sevgi kalıyor apaçık ne saygı
İşte aile bu dek manâlı toplumda
İnsanların sadece evlenmek için düşüncesi bir sürü kompleks sahibi özgüven eksikliği korkak ve kavgacı insanların doğumuna niçin oluyor
Kendini yetiştiren sevgi dolu olan insan başkalarının hayatlarıyla ilgilenmek yerine sadece kendi ailesiyle meşgul olup sevgiyi onlara ihsan eder
Bu daha eğitimli modern bir topluluğa, sonunda da yufka yürekli ve haklara saygılı ve barışsal ülkeye yönlendirir
Kimse özgürüm diye başkasının özgürlüğünü çalmaz ve hastalıklı ruhlar mantıklı zenginliğe dönüşür ve en önemlisi de SAVAŞ lar olmaz
Bu yüzden çocuklarımızı başbakan gibi görüp onlarla pek konuşmalı
Bağımlı değilde ailesine bağlı yetişkin yapmalı ve daha sı,
Sevgimizi içtenlikle göstermeliyiz
Sarılmaktan korkmak yerine, adaletsizlik etmekten korkmalıyız
Bu benim kişiye özel kanatimdir o yüzden bu sözler beni bağlar
Fakat gözlemlerim ve sevgimin kaynağı çocuk yüreğim daima bunun doğruluğunu bana isbat etmiştir
Bunu paylaşmamda ana niyet kadınların kendilerini hakiki manada yetiştirip sevgi ve acınacak şey tohumlarını tüm çocuklarına bırakmalarıdır (tüm çocuklardaki kastım sadece doğurdukları değil doğurmadıkları öteki çocuklarada)
Çocukları fiilen anne eğitiyor, eşleri bile bazen
Ha, derseniz ki babalar korkuluk mu?
Hayır, asla işte onları da bu manada kadını yol gösterici buluyorum
çocuklarıyla babaları arasına uzaklık değil yakınlaştırıcı olma konusunda annelerin yol göstermesi gerekliliğini biliyorum, analık geni annede olmasına karşılık babada değil çünki
sonradan geliştiği için yine de bunu pekiştiren anne
güç işimiz fazla zorrr
lakin çok güzellll
deniz bursa *
Aileye yerleştirmek lazım
Izaç çocuklar ve hayat bizi kendine böylece bir bağlamakta oysa, ne yaşımızı tam anlamıyla yaşayabilmekte ne de kendimizin değerini ayrım ettirmekte
Laf aileyse sükût edip kulak vermek gerekli değil mi?
Nice şahsiyetler, müptela zenginliğe olan saadeti içlerine gömenler ne adap bilip en yüksek makama oturanlar; kendi düşüncelerini cebren kabul ettirmeye çalışan nice deliler zeki gibi görünmeye çalışmakta
Hayatın akışına aslında kapılıp kendi amacını geçirmek cabası
İşte bu ehemmiyetsiz şekil çocukları etkiler yaşamda Para, mal, mülk; hissettirilmeyen sevgi ve saygının yerini almakta hiç gecikmez
Sevgi olmalı samimi geçen ve de öyle bezenmeli ama, evliliklerin süsü sübyanlar üzülmesin
Ailenin önemi önemli lakin sözde olmamalı İştirak buyurmalı defalarca fiili olarak
İşte size en ufağından bir örnek
Anne bitap işten eve gelir
Çocuğu kendi odasında; ya ödeviyle veya oyun arkadaşlarıyla sohbette
Bu esnada baba da kazanç eve
Gün baştan ve eve dönmüşlerdir bütün enerjilerini bitirerek
Konut rahat rahatlık dur ya
Fakat onlarda maalesef öfke kusma yeri olmuştur
Bayan her zamanki mutfak telaşıyla oğluna bile selam vermeyi unutur
Baba hemencecik açar televizyonu aktüel ne var görmek için
Oğlan duymuştur geldiklerinifakat yerinden kalkmaya bile tenezzül etmez
Onu sayan seven yoktur mizacıyla yorgundur
Ta ancak yemek yemek servisi başlarken anne odayı ziyaret eder
aman Allahım burası ne böyle
Oğlum insan bir toplamazmı ne bu yatağının halibu pislikleri ne zaman attın buraya
Çocuk daha ağzını açamada
anne diyebilir
Hadi hadi sallanma derhal gel bak yemek yemek hazırzaten başım ağrıyor bütün gün canım çıktı
Haaa bak ödevlerini bitir derhal yarın sporun var unutma
Deyip çeker gider
Çocuk alışmıştır bu düzene hiç yadırgamaz
Ve günler azıcık sohbetli biraz bağırmalı dingin aktif geçer
Hafta sonları gezmekler olurmisafirler en kralından ağırlanır
Lakin oğlanın bir defa düşüncesi alınmaz
Ve en acımasızlığı da diğer çocuklarla kıyaslanır olmasıdır
Baba bütün arkadaşlarıyla maç, günün politik düşüncelerini
oğluyla hayatında konuşmadığı değin konuşur
Anne desen benzer sı
Çocuk kendine arkadaş arar bulamaz kafasına tarafından
Izah Etmek çığlık atmak bağırmak ister
Lakin nafile
Bu aile ortamında sevgi olduğunu şayet söyleyebilirizlakin nasıl bir sevgi bu tabiî fakat pasif
Göstermelik
Yakın Olma değil temas yok hele ama hürmet hiç yok
Bu sevgi açlığını doğurmaz mı sanırsınız Hemde nasıl doğururher önüne geçene sarılmak isteği uyandırır insanda ara sıra kıskançlık yapar hiç ummadığınız bir konuda
Ara Sıra sahiplenme duygusu yaratır en mühimide özgüven eksikliği yapar
Misal ailede gördüklerimiz bir kaçı en hafif boyutu
Lakin birde kuvvet olduğunu varsayarsakne sevgi kalıyor apaçık ne saygı
İşte aile bu dek manâlı toplumda
İnsanların sadece evlenmek için düşüncesi bir sürü kompleks sahibi özgüven eksikliği korkak ve kavgacı insanların doğumuna niçin oluyor
Kendini yetiştiren sevgi dolu olan insan başkalarının hayatlarıyla ilgilenmek yerine sadece kendi ailesiyle meşgul olup sevgiyi onlara ihsan eder
Bu daha eğitimli modern bir topluluğa, sonunda da yufka yürekli ve haklara saygılı ve barışsal ülkeye yönlendirir
Kimse özgürüm diye başkasının özgürlüğünü çalmaz ve hastalıklı ruhlar mantıklı zenginliğe dönüşür ve en önemlisi de SAVAŞ lar olmaz
Bu yüzden çocuklarımızı başbakan gibi görüp onlarla pek konuşmalı
Bağımlı değilde ailesine bağlı yetişkin yapmalı ve daha sı,
Sevgimizi içtenlikle göstermeliyiz
Sarılmaktan korkmak yerine, adaletsizlik etmekten korkmalıyız
Bu benim kişiye özel kanatimdir o yüzden bu sözler beni bağlar
Fakat gözlemlerim ve sevgimin kaynağı çocuk yüreğim daima bunun doğruluğunu bana isbat etmiştir
Bunu paylaşmamda ana niyet kadınların kendilerini hakiki manada yetiştirip sevgi ve acınacak şey tohumlarını tüm çocuklarına bırakmalarıdır (tüm çocuklardaki kastım sadece doğurdukları değil doğurmadıkları öteki çocuklarada)
Çocukları fiilen anne eğitiyor, eşleri bile bazen
Ha, derseniz ki babalar korkuluk mu?
Hayır, asla işte onları da bu manada kadını yol gösterici buluyorum
çocuklarıyla babaları arasına uzaklık değil yakınlaştırıcı olma konusunda annelerin yol göstermesi gerekliliğini biliyorum, analık geni annede olmasına karşılık babada değil çünki
sonradan geliştiği için yine de bunu pekiştiren anne
güç işimiz fazla zorrr
lakin çok güzellll
deniz bursa *