Ayrılık diye bir şey yok
Bu bizim yalanımız
Sevmek var aslında, ozlemek var, beklemek var
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Guneş coktan doğdu
Uyanmış olmalısın
Saclarını tararken beni hatırladın, değil mi?
Oyleyse ayrılmadık
Sadece ozlemliyiz ve bekliyoruz
Zamanı hatırlatan her şeyden nefret ediyorum
Once beklemekten
Omur boyunca ya bekliyor ya bekletiyor insan
İkisi de kotu, ikisi de hazin tarafı yaşantımızın
Bir cocuğun once doğmasını bekliyorlar,
Sonra yurumesini, konuşmasını, buyumesini
Zaman ilerliyor, bu defa para kazanmasını,
Kanunlara saygı gostermesini,
İnsanları sevmesini, aldanmasını, aldatmasını bekliyorlar
Ve sonra olumu bekleniyor insanoğlunun
Ya o? Ya o?
İnsanlardan dostluk bekliyor, sevgilisinden sadakat,
Cocuklarından saygı ve bir parca huzur bekliyor,
Saadet bekliyor yaşamaktan
Zaman ilerliyor, bir gun o da olumu bekliyor artık
Aradıklarının coğunu bulamamış,
Beklediklerinin coğu gelmemiş bir insan olarak
Gocup gidiyor bu dunyadan
İşte yaşamak maceramız bu
Yaşarken beklemek, beklerken yaşamak
Ve yaşayıp beklerken olmek!
Ozleme bir diyeceğim yok
O komur kırıntıları arasında parlayan bir cam parcası
O nefes alışı sevgimizin, kavuşmalarımızın anlamı
O tek guzel yonu bekleyişlerimizin
İnsanlığımız ozleyişlerimizle alımlı,
Yaşantımız ozlemlerle guzel
Ozlemin buruk bir tadı var, hele seni ozlemenin
Bir kokusu var butun ciceklere değişmem
Bir ışığı var, bir rengi var seni ozlemenin, anlatılmaz
Verdiğin butun acılara dayanıyorsam;
Seni ozlediğim icindir
Beklemenin korkunc zehri oldurmuyorsa beni;
Seni ozlediğim icindir
Yaşıyorsam; icimde umut varsa,
Yine seni ozlediğim icindir