Çocukluk devrimizde ebeveynlerimiz yahut birinci bakım verenimizle kurduğumuz bağ, bizim şu anki yakın ilgiler içinde olduğumuz beşerlerle münasebetlerimizi olumlu yahut olumsuz istikamette tesirler. Bu ilgiler hayatımızı şekillendirdiği için son derece değerlidir. Münasebet kurmayı evvel bakım verenlerimizle öğrenir, sonrasında ise öğrendiğimiz bu davranış kalıplarını şu anki yakın münasebetlerimize yahut romantik bağlantılarımıza taşırız.
Şayet çocukluğumuzda ebeveynimizle inançlı bir biçimde bağlanabildiysek yetişkin hayatımızdaki bağlantı kurma biçimimizde inançlı olur. Kendimizi ilgi içindeyken güya bir inançlı limanda üzere hissederiz.
Çoklukla beklentilerimizi karşılayan şahıslar ile birlikte olduğumuz ve sonucunda ebeveynimiz ile kurduğumuz münasebet biçimlerine benzeyen özellikler yaşadığımızı görmekteyiz.
3 tip bağlanma halimiz bulunmaktadır ;
-
İnançlı bağlanma: inançlı bağlanan çocuk ebeveynlerinden uzak kaldığı vakit evvel genel bir huzursuzluk hisseder olumsuz yansılar verir , daha sonra ise ebeveyni geri geldiğinde çabucak sakinleşip, olağana dönerler. Ebeveynlerinin yanında kendilerini inançta hissettikleri için etrafta onlar için inançlı bir alandır.
-
Dertli yahut kararsız bağlanma: Korkulu bağlanan çocuklar ebeveynleri yanlarında olsa bile kendilerini huzursuz ve inançsız hissederler. İçinde bulundukları güvensizlik hissi(duygusu) çevreyi keşfedememelerine ve içinde bulundukları ortama ahenk sağlayamamalarını yol açar. Ebeveyn gittiği vakit kendilerini inançsız hissederler ve ebeveyn geri gelse bile bu his çabucak geçmez. Basitçe sakinleşmez ve ebeveynlerine sinirlenirler. Bu sonun geçmesi biraz vakit alabilir.
-
Kaçıngan bağlanma: kaçıngan bağlanan çocuklar bir çok vakit ebeveynlerine kaçınma davranışları gösterirler. Tıpkı ortamda oldukları vakit bile onlarla çok irtibata geçmezler. Ebeveyn yanlarından ayrıldıkları vakit ağlamaz, üzülmez, olumsuz bir davranış sergilemezler. Ebeveyn geri döndüğü vakit bile onunla hiçbir temas kurmazlar. Yok üzere görürler. Onlar için ebeveyn gitmiş yahut gitmemiş değerli değil üzeredir.
Bağlanma tarzlarımız şuan ki yakın ve romantik bağlantılarımızı tesirler. 2 kıymetli faktör ise; BAĞLILIK VE YAKINLIK kavramlarıdır. Bağlılık bizi partnerimize bağlı ve inançta hissettirirken yakınlık kavramı ise daha sıcak bir ilgi içinde hissetmemizi sağlar.
İnançlı bağlanan bireyler, meseleleri olduğunda bile ekseriyetle sağlıklı irtibat kurarlar. Bağlantılarında yapıcıdırlar, sorun olsa bile mantık çerçevesi içinde çözümlemeye çalışmak öncelikli fikirleridir. Kendilerini münasebet içinde daima gergin, külfetli ve hassas hissetmezler.
Telaşlı bağlanan bireyler sorun olduğunda öfkelenir, karşı tarafın onu anlamadığını düşünür, ve olumsuz davranışlar gösterirler. Daima olarak aldatılacağını, insanların önünde küçük düşeceklerini ve insanların onları tehdit ettiğine inanırlar. Partnerleri tarafında daima aldatılabileceğini düşündükleri için çok korkulu, panik ve tasa içinde olurlar. Bu durum da bir mühlet sonra karşı tarafa öfkelenmelerini sağlar ve süreci mantıklı bir formda yürütemezler.
Kaçıngan bağlanan şahıslar ise; karşı tarafa bağlanıp, beklenti ile beklemek yerine geri çekilmeyi ve yalnız kalmayı tercih ederler. Tam bir ıssız adam yahut ıssız bayan modeli de diyebiliriz. Yakın bağlantı içinde bulunmak onlara ziyan verdiğinden yakın münasebet içine girmek istemezler. Yahut partnerinden yakın bir münasebet hissettiği anda gitmeyi/kaçmayı daha yanlışsız bulurlar. Yakın bağlantı onları sıkar ve bu durumu istemezler. Bu yüzden ekseriyetle önemli ve uzun bağlar yerine kısa ve tek gecelik münasebetleri tercih ederler.