Liseden bu yandan hep aşka inanmadığımı dile getirdim Benim için aşk diye bir duygu yoktu Hani o ilk gösterme falan hiç birini yaşamadım 2019 yılında tanıdığım bir kız her şeyimi değiştirdi doğrusu
Normalde pek sevmem böyle canım cicim çıkma işlerini ama oldu işte zamanla Hatta çıktığımız vakit her tarafında hiç aşkım bile demedim Evet onu seviyordum ama aşka inanmadığım için aşkım kelimesi hoşuma gitmiyordu 11 ay baştan başa birlikte olduk ve sonunda ayrıldık Ama bu süreçte bende bıraktığı etkiyi fark edememiştim Ayrıldıktan kısa bir süre daha sonra hayatıma adapte olabilmiştim
5 ay sonradan şu an evlenmeyi düşündüğüm ve aksama çıkmazsa evleneceğim birey ile tanıştım Bir vakit sonradan içimde bir aylaklık bir eksiklik hissetmeye başladım Başta ne olduğunu anlayamadım ama fazla geçmedi ancak bunun gerçekten ilk ayrıldığım kişinin eksikliği olduğunu fark ettim
Geçici diye düşündüm sabrettim
Ama dinmek bir yana sürekli aklıma düşmeye başladı Anılar anılar
Ayrıca başka biri ile birlikte olup hala onun aklıma gelmesi yüzünden kendimi suçluyor hemde her gün bir adım daha ileri gidiyordum
Beynim durmuyor, yolda sokakta, şarkılarda, metroda onu aklıma getiriyordu oysa bundan böyle gün bile saymaya başlamıştım
Gözyaşı dökemesem için için ağlıyordum gerçekten
Ayrıldıktan sonradan geçen günleri sayıyor her gün kendi kendime bunu tekrarlıyordum Ne bir nota ne bir kağıda ihtiyacım vardı
837 gün bugün Ve vicdan azabından ne yapacağımı şaşırmış durumdayım Ayrıca birini seviyor evlenmeyi düşünüyor hemde arkamda hala her şeyi yakıp dönebileceğim birini bırakıyordum
Aşka inanmayan ben kül olmaya hazır durumdayım aslında Ilk görüşte değil, son akılda kalan mıydı aşk?
Anlattıklarım size uzakta gelebilir, yalan gelebilir
Bunları buraya ne için yazdığımı bile bilmiyorum
Saplantı desem yok, psikolojik desem yok Aşk mı bu aslında? nasıl aylarca bir insan bir insanı her gün hatırlar yad eder?
Belkide bazı cevaplar aradığım için yazıyorum bunları
İyi forumlar
Normalde pek sevmem böyle canım cicim çıkma işlerini ama oldu işte zamanla Hatta çıktığımız vakit her tarafında hiç aşkım bile demedim Evet onu seviyordum ama aşka inanmadığım için aşkım kelimesi hoşuma gitmiyordu 11 ay baştan başa birlikte olduk ve sonunda ayrıldık Ama bu süreçte bende bıraktığı etkiyi fark edememiştim Ayrıldıktan kısa bir süre daha sonra hayatıma adapte olabilmiştim
5 ay sonradan şu an evlenmeyi düşündüğüm ve aksama çıkmazsa evleneceğim birey ile tanıştım Bir vakit sonradan içimde bir aylaklık bir eksiklik hissetmeye başladım Başta ne olduğunu anlayamadım ama fazla geçmedi ancak bunun gerçekten ilk ayrıldığım kişinin eksikliği olduğunu fark ettim
Geçici diye düşündüm sabrettim
Ama dinmek bir yana sürekli aklıma düşmeye başladı Anılar anılar
Ayrıca başka biri ile birlikte olup hala onun aklıma gelmesi yüzünden kendimi suçluyor hemde her gün bir adım daha ileri gidiyordum
Beynim durmuyor, yolda sokakta, şarkılarda, metroda onu aklıma getiriyordu oysa bundan böyle gün bile saymaya başlamıştım
Gözyaşı dökemesem için için ağlıyordum gerçekten
Ayrıldıktan sonradan geçen günleri sayıyor her gün kendi kendime bunu tekrarlıyordum Ne bir nota ne bir kağıda ihtiyacım vardı
837 gün bugün Ve vicdan azabından ne yapacağımı şaşırmış durumdayım Ayrıca birini seviyor evlenmeyi düşünüyor hemde arkamda hala her şeyi yakıp dönebileceğim birini bırakıyordum
Aşka inanmayan ben kül olmaya hazır durumdayım aslında Ilk görüşte değil, son akılda kalan mıydı aşk?
Anlattıklarım size uzakta gelebilir, yalan gelebilir
Bunları buraya ne için yazdığımı bile bilmiyorum
Saplantı desem yok, psikolojik desem yok Aşk mı bu aslında? nasıl aylarca bir insan bir insanı her gün hatırlar yad eder?
Belkide bazı cevaplar aradığım için yazıyorum bunları
İyi forumlar