Kaynağını gerçek yaşamdan alan,anlatıya sazın - ezginin eşlik ettiği,ses ve mimiklerin kullanıldığı uzun soluklu anlatım türüdür.Boyutları açısından ikiye ayrılırlar:
1)Efsaneden, masaldan ya da gerçek yaşamdan alınmış,bir tek olay çevresinde geçen yapısı basit, kısa hikâyelerdir.Türküleriyle birlikte en çok iki saatlik anlatma süresi vardır.
2)Daha çok kalabalık kişileri,birbiri ardından gelen beklenmedik durumları ve bunun sonucu olarak da az çok çapraşıklaşan olayları birbirine ekleyerek anlatıya uzun bir süre sağlayan hikâyeler.Bu hikâyeler 1-7 gece devam edebilir.
Çeşitli ve sayıları pek çok olan Anadolu Halk hikayeleri, çok değişik kaynaklardan gelmişlerdir. Bunlar arasında, kökleri binlerce yıl önceki Türk tarihinin derinliklerinde olanlar bulunduğu gibi, yeni olaylardan doğanlar veya yabancı kültürden aktarılanlar da vardır. Halk hikayelerini kaba bir sınıflandırma ile, aşağıdaki türlere ayırabiliriz:
1) Destanlar ve Destanımsılar
2) Tarihler ve Menkıbeler
3) Âşık Hikâyeleri
4) Masallar, Fıkralar ve Efsaneler
Halk hikayesinin özellikleri
* Aşıklar tarafından anlatılan manzum ve mensur bölümlerden oluşan sonraki dönemlerde yazıya geçirilen anonim ürünlerdir.
* Aşk ve kahramanlık konuları işlenir.
* hikayelerde olağanüstü özellikler dikkati çeker.
* Hikayelerin yapısı masal ve destanlarda olduğu gibi olay örgüsü,kişiler,zaman ve mekan unsurlarından oluşur.
* Belirsiz bir zaman ifadesi ve mekan anlatımı söz konusudur.
HALK HİKAYESİ
-Tarihi bir vakanın olması şart değildir.
-Nazım-Nesir karışıktır. Zamanla nesir nazıma üstünlük kazanmıştır.
- Şahısları ve olayların anlatılmasında realist, çizgilere daha çok yer verilmiştir.
-Kahramanlıktan çok aşk maceraları konunun ağırlığını teşkil etmektedir