Hergeçen Gün Dibe Batıyorum...

Merhaba arkadaşlar,ben 18 yaşındayımSevgilimden ayrılalı epey bir vakit oldu 15 seneden fazla hemdeSizcede uzun bir süre yok mi Lakin ben bu değin süre geçmesine rağmen onu hala unutamadımNumarası bile hala telefonumda duruyoWhatsapp'dan falan bakarım saat kaçta online olmuş diye

Fakat benim sorunum bundan böyle onu unutamamak,unutmaya amaçlamak falan değilOndan ayrıldıktan sonra yarı kendimi karanlık bi ormanda kaybettim hala yönümü bulamıyorumÖzgüvenimi kaybettimSanki ben o eski ben değilimO başkasıydı o günleri sözde ben yaşamadım başka biri yaşamış gibiKendimi fazla tipsiz buluyorum her aynaya baktığımda kendimde bambaşka bi hata buluyorumErgenliğe yeni girmiş gibiyimAsosyalleştim tamamenCanım hiç birşey yapmak istemiyorAynaya bakıyorum Her baktığımda kendimi dahada tipsiz buluyorumNebileyim dişlerim yamuk falan hiç hoş bir görünüşüm yokBundan Böyle canım insanlarla konuşmak istemiyoHergeçen gün asosyalliğin dibine vuruyorum

Benimkisi sahiden böyle dışarı çıkamamak falan yok dışarı çıkıyorum takılıyorum falan fakat karşısında cinsin beni itici bulduğunu düşünüyorum bundan böyleOyüzden hiçbirkızla boşu boşuna tanışmak istemiyorumÇünkü üzülen taraf ben olucam buna şüphesiz eminimBoş hayallere kapılmak istemiyorumİstesemde zaten olmicak bunada eminim

Yani bilmiyorum ne yapsam olmuyor ne denesem olmuyorÖzelliklede üniversite falan kazanamadımKendime tamamen işe afacan bi insan gibi hissetimOysaki mektep puanlarım falan epeyce iyidiLakin gel görki sınava gelince pek olmadı işteNebileyim işte boşluktayım burda yaşadıklarımı anlatmaya kelimeler bulamıyorumBabamdan para isteyip dışarı çıkmaya yüzüm değil annem çalışmıyor ev hanımı babamda kimsesiz geçindiriyor eviKendi kendime diyorum bu adam saatlerce çalışıyo çaba harcıyo ben ondan para alıp gidip sigara alıcam bilmem napıcam para çarçur olcakÖğrense üzülücek falan nebiliyim yaİşe haylaz bi insan oldum çıktım artık

Bundan Böyle bi çukurun endibindeyim kimse beni burdan çıkaramicakmış gibi hissediyorumŞimdi diceksiniz bi sevgiliden ayrıldı nerelere bağladıFakat inanmazsınızSize bütün samimiyetimle söylüyorum herşey bunla başladı ve hayatım hep en dibe gitmeye başladı hiçbirzaman 1 basamak çıkamadım yukarıHergeçen günde daha dibe içten gidiyo

Ne yapmalıyimki ben?? Özgüven eksikliğimimi yeneyim? Yahut erkek gururu diyede birşey vardır babadan para almak koyar azıcık insana gidip bir işte çalışıp paramı kazanayım?? ee ozaman üniversite okuyamam?? Bide o vardı demi ben daha üniversite sınavına tekrar hazırlanıcam demi hiçbiryeri kazanamadım adam gibi oturup çalışamadım?? Niyemi daima aklımdaki bu salak salak takıntılarım yüzündenOzaman diceksinizki 1 sene çalışmayla üniversitemi kazanılır? ben 15 yıl önce aptal gibi gecem gündüzüm olmadan sevdiğim kızla konuşurken,buluşurken kıymetli vakitlerimi fazla güzel harcadım malesef aylarcaİpin ucunu bir kere kaçırdık dahada hiç yakalayamadım''Ders mi o ne ya yeniyomu'' kafasındaydım hep

Yani ne yapsam bilemiyorumBazen böyle umutlanıyorumYarın yepyeni bir güne başlicam falan diyorum hevesleniyorum kendi kendimeErtesi gün kalkıyorum her zaman dünün aynısı hiçbirşey değiştiremiyorum

Zaten şöyle geriye doğruda bakıyorumdaBuzamana değin ne başarmışım fakat bundan sonra bu salak salak takıntılarımı yenip birşeyler başarayım?

Birazcık uzun bir yazı oldu lakin içimi dökmek istedimHerkese Teşekkürler