Dünyada değişen teknoloji, iş ve eğitim formları bir de pandemiyle birlikte birçok farklılıkla da yüzleştirirken, iş hayatında pişmanlık yaşamamak ismine neler yapılmalı? Independent Türkçe'de Stratejik İdare Danışmanı Canan Duman bu hususta önerilerini sıralıyor.
Kaynak: Yeni bir iş pişmanlığa mı dönüşüyor?
İş görüşmesi sırasında sunulanlara kanarak, şirketin algısına bakarak iş teklifini kabul eden, dört yeni işe alınandan üçü pişman olduğunu bildiriyor.
Genç çalışanların yüzde 72'si işe başladıklarında pişman olduklarını söylüyor. İş bulma sitesi The Muse tarafından 2 bin 500 Z ve Y kuşağı çalışanı ortasında yapılan bir ankette, iştirakçilerin yüzde 72'si yeni bir durumda sürpriz yahut pişmanlık hissettiklerini, zira rol yahut şirketin bekledikleri üzere olmadığını bildirdi.
Kağıt üzerinde hayal üzere görünen işler işbaşından sonra neden süratle pişmanlığa dönüşüyor?
Pandemi vakti insanların işlerini ve şartlarını daha fazla düşünme vakti oldu.
İşverenlerden refah, adalet ve esnek çalışma fırsatları üzere alanlarda beklentiler çoğaldı.
Uzaktan çalışma ile süren duygusal ara, vücut lisanı ve yüz sözlerinin azalması, birebir gündelik konuşmaların yerini sanal toplantıların almasıyla alakalar süratle zayıfladı ve bilişsel kopukluk arttı.
Pek çok insan, öncelikleri, patronları ve pandemi sonrası hayatta sahiden ne istediklerini gözden geçirdi. Dünyanın değiştiğini gördükçe değişme dürtüsü yahut itici gücü gelişti.
Ayrıca, pandemiyle birlikte adaylar, iş görüşmelerini çoklukla online olarak gerçekleştirdi. Uzaktan çalışma çağında yapılan mülakatlar, başvuranların potansiyel bir patrona birinci elden yakından bakmalarını engelledi.
Mülakat için ofise gitmeyen adaylar, bir şirketin kültürünü ölçemedi. Çalışma arkadaşlarını görmeden işe başlamak birçok aday için güç bir tecrübeydi.
Oyunun kuralları öylesine değişti ki; adaylar istediklerini alamadıkları, sevmedikleri işten kısa müddette istifa etmeye yöneldi.
İşe alım yetkilileri adaylarla görüşmelerde, bir işin ve şirketin reklamını hakikat bir biçimde yaptıklarından emin olmaktan sorumludur.
Boş olan durumları doldurmak için yanlışsız olmadığını bildikleri bilgilerle adayları yanıltmamalı, işyeri tecrübesinin tam fotoğrafına dair bilgi sahibi olmalıdır.
Adayların kendilerini muhafazanın en yeterli yollarından biri, hakikat soruları sormaktır.
Adaylara orada çalışmanın nasıl bir şey olduğu konusunda dürüst olmalı, şirket kültürü hakkında soru sormaları için kâfi vakit tanımalıdır.
Hayal kırıklığına uğramış yeni işe alınanların birinci birkaç ayda işi bırakmaları hem kendilerine hem de şirketlere büyük masraflara neden olmaktadır.
Peki adaylar pişmanlık duymamak için hangi soruları sormalılar?
İşin sorumlulukları nitekim ilan edildiği üzere mi? Ortanıza katılmadan evvel bilmem gereken zorluklar yahut hayal kırıklığı olabilecek bir yahut iki şey söyleyebilir misiniz?
Bu konum neden açık?
Buradaki kültürü ve iş tecrübesini nasıl tanımlarsınız?
Kariyer gelişimi için sağlanan dayanaklar nelerdir?
Mesleki gelişime yönelik programlar yahut çalıştaylar var mı?
Temel çalışma saatleri nelerdir?
İş-yaşam istikrarı var mı?
Sağlıklı hayat programları ve çocuk bakım dayanağı sağlanır mı?
İşten ayrılmalar sık olur mu?
Kendilerini şaşırtan derecede makus bir durumda bulan çalışanlar, işten ayrılmaya karar vermeden evvel yöneticileriyle konuşmalıdır.
Örneğin; 'İş teklifini kabul ettiğimde üzerinde muahedeye varılan çalışma saatlerine bağlı kalmakta zorlanıyorum. Bunu çözmek için birlikte çalışabilir miyiz?' gibi…
Hayallerindeki iş olduğunu düşünerek yeni bir işe başlayan fakat inandırılandan çok farklı olduğunu fark edenler, işi sürdürmek yerine bırakmayı tercih etmektedir.
Eskiden beşerler özgeçmişinde kara leke oluşmasını önlemek için sevmediği bir işte birkaç yıl kalırdı.
Şimdi bu müddet kısalmakta, The Muse araştırmasına göre Y ve Z Kuşağı çalışanlarının yaklaşık yüzde 80'i, iş ilan edildiği üzere değilse altı ay içinde işten ayrılmanın uygun olduğunu söylemektedir.
Bu nedenle şirketlerin adaylara daha açık kelamlı olması, şeffaf davranması gerekmektedir. Gerçekler evvelce tartışılmazsa, mutsuzluğa ve hatta birkaç ay sonra pişmanlığa yol açmaktadır.
Bu da hem personel hem de patron için maliyetli olmaktadır. İşveren-çalışan alakasının iki taraflı bir yol olması gerektiğine inanma mümkünlüğü daha yüksek olan Z ve Y nesli adayları tarafından yönlendirilen bu kuşak değişimi dikkate alınmalıdır.