Toplumsallık diğerleriyle birlikte olmayı yalnız olmaya tercih etme eğilimidir. İnsan kümeyle birlikte yaşayan bir canlı tipidir. Bu davranışı yapma nedeni yeterli, hakikat ya da düşünülmüş olması değildir, tabiatı gereği yapar lakin içgüdü, doğuştan belirleyiciler, öğrenme, ihtiyaçların doyurulması üzere temel sebeplerinin olduğu kabul görmektedir.
Kimi durumlarda şahıslar etraflarında ne kadar kalabalık bir küme olsa da ailesi, iş arkadaşları üzere tekrar de kendini uzak, izole ve tek başına hissedebilir. Bu yalnızlık hissi şahısta bir mühlet sonra mutsuzluğa yol açabilir. Kişilik örüntüsüne bağlı olarak bu durumdan yakınmayan ve bunu seven bireyler mevcutken bu durumdan mutsuz olmakta beklenendir.
Bizim için kelam konusu olan yalnızlık hissi tabi ki kişinin istemediği halde ortaya çıkan ve bireye rahatsızlık verendir.
Bu hissin ne olduğundan bahsedelim; temelde kişinin toplumsal ortamda iken keyif alamaması, irtibat kurarken isteksizlik, anlaşılmadığını düşünme üzere birçok bilişle bireylerden uzaklaşma ve bu izole halden mutsuz olmadır.
Yazının başında da bahsettiğimiz üzere insan toplumsal olmadan yaşayamadığı üzere bu durum tabiatına alışılmamıştır. Anlaşılmadığınızı düşündüğünüzde tahminen de gerekli olan şey gerçek irtibat modeli geliştirilmediğinden ya da hakikaten yakınlık hissinizi tatmin edecek münasebetler kurulmadığından kaynaklı olabilirken, geçmiş yaşantılar yahut eza verici hayat olayları bu his için tetikleyici olabilmektedir.
Psikoterapi ile yalnızlık hissine ve münasebetiyle mutsuzluğa sebep olan olaylar ve durumların farkındalığı sağlanarak artık sizin için yönetilmesi mümkün hale gelir.
Erteleme
Gün içinde önümüze gelen bir grup vazifeler, yapılması gereken işler ve sorumluluklarımız vardır. Bazen yapılması gerekenleri tamamlamak büyük bir yük olur ve daima ertelenir.
Erteleme davranışı kabul görülebilir ve zararsız üzere gözükse de alışkanlık haline gelmeye başladığında kişi için zorlayıcı ve içinden çıkılmaz bir hal alır.
Son ana ertelemenin davranışsal, bilişsel ve duygusal boyutları kapsadığı noktasında genel bir kabul olduğu bilinmektedir. Erteleme davranışını tanımlayacak olursak, vaktinde yapılması gereken işleri son ana bırakmak olarak söz edilebilir. Bu davranış; karar vermeyi, planlamayı, yapılması gereken işi geciktirme ya da hiç yapmamaya yönelik davranışsal bir tavır ya da karakteristik bir özelliktir.
Erteleme davranışı aslında ’’Procrastination’’ olarak da bilinen bir rahatsızlıktır; yapılacak işleri daima ötelemek, tamamlamaktan kaçınmak bitirme evresine bir türlü gelememek hatta hiç başlayamamak olarak söz edebiliriz.
Erteleme davranışının sonucunda vaktinde yapılmayan ödevler, yetişmeyen işler kişinin iş yahut okul hayatına başarısızlık olarak yansır. Yalnızca iş yahut okul hayatı değil kişinin toplumsal etrafı ile vakit içinde bağlantı sorunlarını de beraberinde getirerek yıkıcı duygusal süreçlere sebebiyet verir.
Pekala erteleme davranışının sebepleri nelerdir, neden daima yapılacaklar aksatılmakta…
*motivasyon eksikliği
*yapılacak işi sevmemek
*mükemmeliyetçi olmak
*performans korkusu
*başarısız olmaktan korkmak
*kişinin kendisine yönelik olağan dışı beklentilerde bulunması
üzere niyet ve süreçler erteleme davranışını pekiştirmektedir. Bunların yanında plansız olmak, vakit idaresinde yetersiz olmak yapılması gereken işin daima ertelenmesine neden olur.
Bu davranış ile baş edebilmek için ertelemeye neden olan asıl sorunun gün yüzüne çıkarılması kıymet taşır. Bu süreçte terapi ortamında mümkündür. Çoğumuzun hayatın akışı içinde devir periyot bu sorunla karşılaştığı olmuştur. Kıymetli olan artık yönetemediğinizi ve size olumsuz tesirlerinin yansıdığını fark ediyorsanız erteleme alışkanlığınızı bırakmak için o anda kalıp şimdiye odaklanın ve yapılması gereken iş ne ise çabucak başlayın.