Logos Ne Demektir? Logos Hakkında Data
Ussal yasa
Logos sözcüğü Yunancada usla seziş anlamındadır ve duyguyla idrak anlamındaki ‘pathos ’ sözcüğü karşılığında kullanılır Yunanca ‘kavrama ’ ve ‘seçme ’ anlamlarını veren ‘leg ’ kökünden türemiştir Kök anlamıyla ilgili olarak us ve bu usa dayanan laf, yasa, uyum, bilgi, bilim anlamlarını da dilegetirir Yunanca legein sözcüğü ‘söylemek ’ anlamındadır, bu yüzden Hıristiyan ve İslam tanrıbilimcileri ‘logos ’ deyimini ‘tanrısal söz ’ anlamında kullanmışlardır
Logos deyimini terimleştiren antikçağ Yunanlılarının en seçkin düşünürü Herakleitos ’tur Herakleitos ’un dilinde, logos, ‘doğa yasası ’dır‘; evrendeki düzenliliği, yasalılığı, uyumu o sağlar Bundan da öte o, Herakleitos ’un açıklıkla belirttiği gibi bir ‘değişme yasası ’dır Herakleitos onu evrensel değişmenin, sürekli oluşun yasası olarak ileri sürüyor ve bir anlamda tanrısal değişmezliğe karşı çıkıyor Herakleitos ’un verdiği kasıt, Anaksagoras ’ın başkavramı olan ‘nous ’ (anlak, zeka) ’dan farlıdır Nous bir düzenleyici olarak evrenden önce de vardır ve evrene dışarıdan kazanç Logos ’sa evrenle birliktedir ve bizzat evrensel oluşun içindedir
Platon ve Aristoteles logos deyimini ‘mantıksal esas ’ anlamında kullanmışlardır Platon ’ a göre bilgi, logos ’ta temellenir İdea ’lar, hem görüşler (Yu Logoi) hem de bu düşüncelerin ilksiz ve ebedi nesne (Yu Onta) ’leridir Akıl ’yle nesne arasındaki özdeşlik bu yüzdendir, yani fikir nesnesine her ikisi de İdealarda temellendiği için uygundur
Antikçağ Yunan felsefesinde bu terime kutsal bir kasıt veren Stoacılar olmuştur, onlara tarafından doğada içkin bulunan tanrısallık koinos logos (Evrensel zihin) ’tur
Yeniplatoncular, özellikle Philon, bu anlamı güçlendirmişler ve onu ‘kutsal söz ’ ve ‘evrensel zorlama ’ deyimleriyle nitelemişlerdir
Hıristiyan tanrıbilimcilerin ‘söz ’ anlayışı, Stoa ve yeniplatoncular yolundan gelmektedir Hıristiyan inancına göre logos, insan kılığına giren İsa ’da gerçekleşen ‘tanrısal söz ’dür
Böylelikle ‘evrensel değişirlik yasası ’nı dilegetiren Herakleitos ’un başkavramı logos, bütün karşıt bir anlayış dönüşmüş olmaktadır Her şey akar, geçer, değişir der Herakleitos; evrende daimi olan hiçbir şey yoktur Bu kesintisiz evrensel değişirlik logos ’ça düzenlenmiştir, ‘logos ’ yasasına kadar olup bitmektedir
Ortaçağ skolastiği, bilhassa Augustinus, logos kavramını ‘tanrısal ışık (benzeyen deyişle veri kaynağı, yani bana kalırsa tanrı) anlamında kullanır
Hegel vb gibi yeni idealistlerin evrensel akıl, âlem ruhu, saltık zihin, kavram vb gibi deyimlerle kişisel olarak tanrı ’yı dile getirirler S236, Bk Herakleitosçuluk
(Logos, ya da nous vb denilen şey, doğa yasalarıdır Evreni yönettiği sanılan ve tanrı dedikleri şey de gerçekte doğa yasalarıdır Doğa yasaları, idealistlerin dediği gibi soyuttur, insan düşüncesinden egemen olduğu gibi evrenden de bağımsızdır, öncesizsonrasızdır, tıpatıp tanrı gibi Fakat özdekçilerin dediği gibi de ne Tanrı ’dır ne de tanrısaldır Bu, idealizmle materyalizmin sentezidir, bu, felsefede bir devrimdir *
Ussal yasa
Logos sözcüğü Yunancada usla seziş anlamındadır ve duyguyla idrak anlamındaki ‘pathos ’ sözcüğü karşılığında kullanılır Yunanca ‘kavrama ’ ve ‘seçme ’ anlamlarını veren ‘leg ’ kökünden türemiştir Kök anlamıyla ilgili olarak us ve bu usa dayanan laf, yasa, uyum, bilgi, bilim anlamlarını da dilegetirir Yunanca legein sözcüğü ‘söylemek ’ anlamındadır, bu yüzden Hıristiyan ve İslam tanrıbilimcileri ‘logos ’ deyimini ‘tanrısal söz ’ anlamında kullanmışlardır
Logos deyimini terimleştiren antikçağ Yunanlılarının en seçkin düşünürü Herakleitos ’tur Herakleitos ’un dilinde, logos, ‘doğa yasası ’dır‘; evrendeki düzenliliği, yasalılığı, uyumu o sağlar Bundan da öte o, Herakleitos ’un açıklıkla belirttiği gibi bir ‘değişme yasası ’dır Herakleitos onu evrensel değişmenin, sürekli oluşun yasası olarak ileri sürüyor ve bir anlamda tanrısal değişmezliğe karşı çıkıyor Herakleitos ’un verdiği kasıt, Anaksagoras ’ın başkavramı olan ‘nous ’ (anlak, zeka) ’dan farlıdır Nous bir düzenleyici olarak evrenden önce de vardır ve evrene dışarıdan kazanç Logos ’sa evrenle birliktedir ve bizzat evrensel oluşun içindedir
Platon ve Aristoteles logos deyimini ‘mantıksal esas ’ anlamında kullanmışlardır Platon ’ a göre bilgi, logos ’ta temellenir İdea ’lar, hem görüşler (Yu Logoi) hem de bu düşüncelerin ilksiz ve ebedi nesne (Yu Onta) ’leridir Akıl ’yle nesne arasındaki özdeşlik bu yüzdendir, yani fikir nesnesine her ikisi de İdealarda temellendiği için uygundur
Antikçağ Yunan felsefesinde bu terime kutsal bir kasıt veren Stoacılar olmuştur, onlara tarafından doğada içkin bulunan tanrısallık koinos logos (Evrensel zihin) ’tur
Yeniplatoncular, özellikle Philon, bu anlamı güçlendirmişler ve onu ‘kutsal söz ’ ve ‘evrensel zorlama ’ deyimleriyle nitelemişlerdir
Hıristiyan tanrıbilimcilerin ‘söz ’ anlayışı, Stoa ve yeniplatoncular yolundan gelmektedir Hıristiyan inancına göre logos, insan kılığına giren İsa ’da gerçekleşen ‘tanrısal söz ’dür
Böylelikle ‘evrensel değişirlik yasası ’nı dilegetiren Herakleitos ’un başkavramı logos, bütün karşıt bir anlayış dönüşmüş olmaktadır Her şey akar, geçer, değişir der Herakleitos; evrende daimi olan hiçbir şey yoktur Bu kesintisiz evrensel değişirlik logos ’ça düzenlenmiştir, ‘logos ’ yasasına kadar olup bitmektedir
Ortaçağ skolastiği, bilhassa Augustinus, logos kavramını ‘tanrısal ışık (benzeyen deyişle veri kaynağı, yani bana kalırsa tanrı) anlamında kullanır
Hegel vb gibi yeni idealistlerin evrensel akıl, âlem ruhu, saltık zihin, kavram vb gibi deyimlerle kişisel olarak tanrı ’yı dile getirirler S236, Bk Herakleitosçuluk
(Logos, ya da nous vb denilen şey, doğa yasalarıdır Evreni yönettiği sanılan ve tanrı dedikleri şey de gerçekte doğa yasalarıdır Doğa yasaları, idealistlerin dediği gibi soyuttur, insan düşüncesinden egemen olduğu gibi evrenden de bağımsızdır, öncesizsonrasızdır, tıpatıp tanrı gibi Fakat özdekçilerin dediği gibi de ne Tanrı ’dır ne de tanrısaldır Bu, idealizmle materyalizmin sentezidir, bu, felsefede bir devrimdir *