Narsisizm
Narsisizm kavramı, kendini cinsel obje olarak alma şeklindeki fetişizm bicimini belirtmek uzere psikoloji literaturunde ilk kez 1887'de Binet tarafından kullanılmıştır Ardından seksologlar tarafından cinsel bir sapma olarak; homoseksuellerde gorulen bir oz sevgi bicimi olarak ve yuzyılın başında bir cinsel 'sapıklık' (perversion) olarak kullanılmıştır Ancak terim, Eski Yunan mitolojisinde Narsis mitosunda, bir kişinin kendine aşkı anlamında zaten mevcuttur
Narsis mitosunun klasik versiyonunda, Narsis, cocukluğundan beri bir aynada kendi goruntusunu hic gormemiştir; Kahin Tiresias, Narsis'in kendi yuzunu gormediği surece yaşayacağını soylediğinden anababası (Lephisos ırmağı ve Liriopa adlı Nympha) onu yansıtıcı yuzeylerden uzak tutmuştur
Bir gun, Nympha Echos'un aşkını geri ceviren Narsis, tanrıların gazabını ustune cekmiş ve başı boş bir gezgin gibi dolaşmaya mahkum edilmiştir Susuz bir durumda oradan oraya dolaşan Narsis, bir su kaynağında su icmek isterken, kendi yuzunu gorur, hayran olur, buyulenir Once onu bir başkası zanneder, tutmak icin kollarını suya daldırır, ama imaj ellerinden kayıp gitmektedir Bu imkansız aşkın işkencesi icersinde, aşkının objesinin kendisi olduğunu farkeder
Kendisinden sıyrılıp kopmak ister ve kendi kendine acımasızca vurur ve nihayet olur Matem icindeki kız kardeşleri saclarını kestirirler, Narsis'in vucudunu odunlar uzerine koyup yakmak isterler, fakat Narsis'in bir ciceğe donuştuğunu farkederler
Narsis mitosunun Pausanius'a ait diğer versiyonunda, bir ikiz figuru vardır Narsis suyun yuzeyinde kendi yuzunu ve bir bakıma kendi yuzunde ikizinin yuzunu gorur Burada kendine aşkı diğerinin aşkıyla karışır; bir tur egoalter, bendiğeri ilişkisi vardır; Narsis diğerinde kendini, kendinde diğerini sever Bu anlamda kendi kendini sevme olarak narsisizm, kişilerarası ilişkilere gonderir
Narsisizm kavramı, kendini cinsel obje olarak alma şeklindeki fetişizm bicimini belirtmek uzere psikoloji literaturunde ilk kez 1887'de Binet tarafından kullanılmıştır Ardından seksologlar tarafından cinsel bir sapma olarak; homoseksuellerde gorulen bir oz sevgi bicimi olarak ve yuzyılın başında bir cinsel 'sapıklık' (perversion) olarak kullanılmıştır Ancak terim, Eski Yunan mitolojisinde Narsis mitosunda, bir kişinin kendine aşkı anlamında zaten mevcuttur
Narsis mitosunun klasik versiyonunda, Narsis, cocukluğundan beri bir aynada kendi goruntusunu hic gormemiştir; Kahin Tiresias, Narsis'in kendi yuzunu gormediği surece yaşayacağını soylediğinden anababası (Lephisos ırmağı ve Liriopa adlı Nympha) onu yansıtıcı yuzeylerden uzak tutmuştur
Bir gun, Nympha Echos'un aşkını geri ceviren Narsis, tanrıların gazabını ustune cekmiş ve başı boş bir gezgin gibi dolaşmaya mahkum edilmiştir Susuz bir durumda oradan oraya dolaşan Narsis, bir su kaynağında su icmek isterken, kendi yuzunu gorur, hayran olur, buyulenir Once onu bir başkası zanneder, tutmak icin kollarını suya daldırır, ama imaj ellerinden kayıp gitmektedir Bu imkansız aşkın işkencesi icersinde, aşkının objesinin kendisi olduğunu farkeder
Kendisinden sıyrılıp kopmak ister ve kendi kendine acımasızca vurur ve nihayet olur Matem icindeki kız kardeşleri saclarını kestirirler, Narsis'in vucudunu odunlar uzerine koyup yakmak isterler, fakat Narsis'in bir ciceğe donuştuğunu farkederler
Narsis mitosunun Pausanius'a ait diğer versiyonunda, bir ikiz figuru vardır Narsis suyun yuzeyinde kendi yuzunu ve bir bakıma kendi yuzunde ikizinin yuzunu gorur Burada kendine aşkı diğerinin aşkıyla karışır; bir tur egoalter, bendiğeri ilişkisi vardır; Narsis diğerinde kendini, kendinde diğerini sever Bu anlamda kendi kendini sevme olarak narsisizm, kişilerarası ilişkilere gonderir
