FOTOĞRAF ve EVLAT
Fotoğraf, bireyin kendince düzenlemeye çalıştığı karmaşık yerküresini açıklayış biçimi ve zihinsel gelişimin göstergesi sayılabilir.
Evlat fotoğraflarının en önemli ehemmiyeti,çocuğun fikir formunu ve içeriğini yansıtmasıdır. Fotoğraf ,çocuğun dış yerküreyi algılayışının bir göstergesi kabul edilir. Burada kıymetli olan görsel olarak yansıtılan hususun ne söz ettiğidir.
Klinik açıdan fotoğraf kişiliğin kıymetlendirilmesi ve ya ruhsal bozuklukların tanınmasında yararlı olmaktadır. Tedavide hisleri dışa vurma aracı olarak fotoğraf, klinik açıdan tedavi pahası taşımaktadır.
Bir muhabere aracı olarak fotoğraf, evladın zeka, kişilik, yakın etraf özellikleriyle iç yerküresini yansıtmaya yarayan bir tabir aracı olarak da büyük ehemmiyet taşır. Çizimler, zihinsel imgenin kağıt üzerine yansıması olarak görülmektedir. Küçük yaşlarda sözcüklerden daha güçlü bir anlatım aracı olan fotoğraf,kişilik-algı-insanlar arası ilişkiler-grup kıymetleri ve tavırlarının saptanmasında yegane araç değildir ; fakat bu gayeyle kullanılan gayrı bir projektif ölçeğin, gözlem ya da evlatla görüşmenin bir tamamlayıcısı olabilir. Çizim, cümle tamamlama ve söz çağrışımı üzere sair projektif tekniklerden farklı olarak, fantezi ve hayal gücü üzere değerli bir boyutu da içerir. Evladın fotoğraf çalışması bilinçaltında yatan istek ve dehşetlerden büyük ölçüde etkilenir; ancak bu dileklerin anlatımı, sembolik yahut zımnî olabilir. Bu manada fotoğraf, bastırılmış hislerin arıtılmasını sağlayabilecek bir yoldur.
Evlat fotoğrafıyla ilgili kıymetli görüşlerin başında gelişim aşamalarına nazaran evlat fotoğrafını sınıflandıran görüşler gelir. Buna nazaran fotoğrafla ile gelişim aşamaları üç temel periyot doğrultusunda incelemektedir:
1.anlamsız, yalın karalamalar devri
2.belirgin formlar devri
3.anlamlı formlar devir
Evlatlar olağan karalamalara iki yaşlarına sahih başlar. 2-3 yaşlarında besbelli biçimlerin oluştuğu görülür. 3-4 yaşlarında mealli şekiller(diyagramlar) ortaya çıkar. 4 yaşına hakikat evlatlar insan, hayvan, bina vb. fotoğraflarını çizerek yeni bir aşamaya ulaşırlar.
Olağan karalamalar , besbelli biçimler ile manalı formlar arasındaki en kıymetli fark şudur:kolay karalamalar ve sarih haller tabiatıyla, mealli biçimler ise üzerlerinde düşünüldükten sonra ortaya çıkar.
Daire, evladın sanatsal faaliyetinde soyuttan somuta(güneş, insan fotoğrafları vb.) geçişin tabiridir.
Evlat 4-5 yaşlarına kadar hiçbir ayrım yapmadan ve evvelden kararlaştırmadan renkleri kullanır. Bu devirden sonra evlat, parlak ve açık renklerden başlayarak yavaş yavaş bol renk kullanmaya gidecektir. Birinci vakitler üç ana renkle, al, sarı ve maviyle yetinir. Bilirkişi gözlemine nazaran kırmızıyı sık kullanan ya da tüm sahifeyi kırmızıyla boyayan evlatlar hengam devir saldırgan ve tezci davranışlarıyla karakterize olmaktadırlar.
Evlat fotoğraflarında en çok insan figürü çizimi laf bahsidir. ‘bir insan resmi çiz’ testi ile yapılmış çalışmalarda, evlatların umumide kendi cinsindeki figürleri tercih ettikleri ortaya konmuştur. Bu evladın kendi cinsî kimliğini kazanmış olması ile açıklanır
Evlat fotoğraflarındaki hane figürü, evladın duygusal ömrünün oluştuğu merkezdir. Hane içindeki hayat fotoğraflarda kıymetli nokta fiyat. Ebeveyn figürü ise baskın nitelikteki anne-baba, bedensel büyüklüğü ne olursa olsun umumiyetle vesair aile bireylerine nazaran daha büyük çizilir.
Daha evvel de belirtildiği üzere fotoğraf evlatları anlamamıza yardımcı bir yollardan yalnızca bir adedidir. Tek başına fotoğrafına bakılarak evladın ruhsal gelişimi ve durumu hakkında genelleme yapılması yanlışsız değildir.
KAYNAKLAR:
1. Yavuzer H. Fotoğraflarıyla Evlat. 11. Basım. İstanbul: Remzi Kitabevi; 2005.
2. Malchiodi C.A. Evlatların Fotoğraflarını Anlamak. 1. Basınç. İstanbul: Epsilon Kitabevi; 2005
Fotoğraf, bireyin kendince düzenlemeye çalıştığı karmaşık yerküresini açıklayış biçimi ve zihinsel gelişimin göstergesi sayılabilir.
Evlat fotoğraflarının en önemli ehemmiyeti,çocuğun fikir formunu ve içeriğini yansıtmasıdır. Fotoğraf ,çocuğun dış yerküreyi algılayışının bir göstergesi kabul edilir. Burada kıymetli olan görsel olarak yansıtılan hususun ne söz ettiğidir.
Klinik açıdan fotoğraf kişiliğin kıymetlendirilmesi ve ya ruhsal bozuklukların tanınmasında yararlı olmaktadır. Tedavide hisleri dışa vurma aracı olarak fotoğraf, klinik açıdan tedavi pahası taşımaktadır.
Bir muhabere aracı olarak fotoğraf, evladın zeka, kişilik, yakın etraf özellikleriyle iç yerküresini yansıtmaya yarayan bir tabir aracı olarak da büyük ehemmiyet taşır. Çizimler, zihinsel imgenin kağıt üzerine yansıması olarak görülmektedir. Küçük yaşlarda sözcüklerden daha güçlü bir anlatım aracı olan fotoğraf,kişilik-algı-insanlar arası ilişkiler-grup kıymetleri ve tavırlarının saptanmasında yegane araç değildir ; fakat bu gayeyle kullanılan gayrı bir projektif ölçeğin, gözlem ya da evlatla görüşmenin bir tamamlayıcısı olabilir. Çizim, cümle tamamlama ve söz çağrışımı üzere sair projektif tekniklerden farklı olarak, fantezi ve hayal gücü üzere değerli bir boyutu da içerir. Evladın fotoğraf çalışması bilinçaltında yatan istek ve dehşetlerden büyük ölçüde etkilenir; ancak bu dileklerin anlatımı, sembolik yahut zımnî olabilir. Bu manada fotoğraf, bastırılmış hislerin arıtılmasını sağlayabilecek bir yoldur.
Evlat fotoğrafıyla ilgili kıymetli görüşlerin başında gelişim aşamalarına nazaran evlat fotoğrafını sınıflandıran görüşler gelir. Buna nazaran fotoğrafla ile gelişim aşamaları üç temel periyot doğrultusunda incelemektedir:
1.anlamsız, yalın karalamalar devri
2.belirgin formlar devri
3.anlamlı formlar devir
Evlatlar olağan karalamalara iki yaşlarına sahih başlar. 2-3 yaşlarında besbelli biçimlerin oluştuğu görülür. 3-4 yaşlarında mealli şekiller(diyagramlar) ortaya çıkar. 4 yaşına hakikat evlatlar insan, hayvan, bina vb. fotoğraflarını çizerek yeni bir aşamaya ulaşırlar.
Olağan karalamalar , besbelli biçimler ile manalı formlar arasındaki en kıymetli fark şudur:kolay karalamalar ve sarih haller tabiatıyla, mealli biçimler ise üzerlerinde düşünüldükten sonra ortaya çıkar.
Daire, evladın sanatsal faaliyetinde soyuttan somuta(güneş, insan fotoğrafları vb.) geçişin tabiridir.
Evlat 4-5 yaşlarına kadar hiçbir ayrım yapmadan ve evvelden kararlaştırmadan renkleri kullanır. Bu devirden sonra evlat, parlak ve açık renklerden başlayarak yavaş yavaş bol renk kullanmaya gidecektir. Birinci vakitler üç ana renkle, al, sarı ve maviyle yetinir. Bilirkişi gözlemine nazaran kırmızıyı sık kullanan ya da tüm sahifeyi kırmızıyla boyayan evlatlar hengam devir saldırgan ve tezci davranışlarıyla karakterize olmaktadırlar.
Evlat fotoğraflarında en çok insan figürü çizimi laf bahsidir. ‘bir insan resmi çiz’ testi ile yapılmış çalışmalarda, evlatların umumide kendi cinsindeki figürleri tercih ettikleri ortaya konmuştur. Bu evladın kendi cinsî kimliğini kazanmış olması ile açıklanır
Evlat fotoğraflarındaki hane figürü, evladın duygusal ömrünün oluştuğu merkezdir. Hane içindeki hayat fotoğraflarda kıymetli nokta fiyat. Ebeveyn figürü ise baskın nitelikteki anne-baba, bedensel büyüklüğü ne olursa olsun umumiyetle vesair aile bireylerine nazaran daha büyük çizilir.
Daha evvel de belirtildiği üzere fotoğraf evlatları anlamamıza yardımcı bir yollardan yalnızca bir adedidir. Tek başına fotoğrafına bakılarak evladın ruhsal gelişimi ve durumu hakkında genelleme yapılması yanlışsız değildir.
KAYNAKLAR:
1. Yavuzer H. Fotoğraflarıyla Evlat. 11. Basım. İstanbul: Remzi Kitabevi; 2005.
2. Malchiodi C.A. Evlatların Fotoğraflarını Anlamak. 1. Basınç. İstanbul: Epsilon Kitabevi; 2005