Sevginin eksik olduğu, sevgi kavramının tam anlaşılamadığı günümüzde bu Sevgililer Günü, sevgi kuvvetini içimize aldığımız, etrafımıza bu enerjiyi yaydığımız gün olsun diyorum.
Birlikte olduğumuz lakin bir türlü bütün hissedemediğimiz, güya bir sarsıntı olacak, aramızdaki yol yarılacak, dağılacağız üzere devam eden bağımız, sevgi ile ışıkla dolacak, zelzele gerçeği uzaklaşacak, sıcacık bir his olacak ikimizde de. Bu kere deneyelim. Akışa bırakmadığımız hayatımızı akışa bırakalım ve gerçeğe dönüştürelim.
Bu Sevgililer Günü'nü eşimiz, partnerimiz, erkek arkadaşımızla sevgiyi hissetme günü olarak, birbirimize sevgiyle baktığımız gün olarak kutlayalım bu sefer. Velev armağanımız sevgi olsun. Sevgililer Günü'nde ne ikram alalım, akşam nereye gidelim diyenlere Nazım Hikmet'ten bir armağan olsun. Nazım Hikmet “Sevmek için yürek, sürdürmek için emek gerek. Sevgi ne Boğaz'da ne mum ışığında yemek ne de pahalı bir pırlanta demek. Sevgi bir lokmada iki mesrur insan demek.” derken bunu çok hoş söz etmiş.
14 Şubat'ta kendini seven bir bayan kendine ikram alabilir, konutuna çiçek gönderebilir. Sevginin manasını yaşamak, kendine duyduğu sevgiyi vurgulamak isteyenlere öneririm. Kendini sevmeyen, sevgi kuvvetini içine almayan bir bayan yahut erkek önündekine sevgisini nasıl yansıtabilir?
Alakalarda en değerli etken sevgidir. Sevgiyi veremezseniz alamazsınız. Eşinize sevgiyle bakın, yalnızca Sevgililer Günü'nde değil, her gün sevgiyle bakın. Sesinizde sevginin tonu olsun. Sesteki tınıyı fark etmeyen olamaz. Ormanda vahşi olması mümkün bir köpek bile, konuştuğunuzda sesinizde rengin sevginin yansıması olduğunu hissediyor ve size sevgiyle yaklaşıyor.
Mevlâna “sevgi şifadır, sevgi güçtür, sevgi değişimin sihridir” der. Haydi sevgi kuvvetini içimize alalım, eşimize, herkese, lakin evvel kendimize sevgiyle yaklaşalım. Değişimi yaşayalım. Ne dersiniz?
Sevgililer günü, sevgi gününüz kutlu olsun.
Her yıl, 14 Şubat günü birçok memlekette Sevgililer Günü olarak kutlanan bu şahsi günün kökeni, Roma İmparatorluğu devrine kadar dayanıyor. Köklerini Roma periyodunda Luepercalia ismi verilen ve üç gün süren bir şenlikten aldığı düşünülüyor. Zira Doğurganlık Ilahının erdemine gerçekleşen şenlik Şubat ayının ortasına denk geliyor ve bu şenlik baharın resmi başlangıcını müjdeliyordu.
Sevgililer Günü ile ilgili bir öteki hikaye ise İmparator 2. Claudius'un evli erkeklerin beğenilmeyen erler olduğuna inandığı için evlenmeyi yasaklaması ve Aziz Valentine'in evlenmenin yerkürenin gayesi olduğuna inanması nedeniyle sevenleri gizlice evlendirmesi üzerine.
Claudius, Aziz Valentine'in bu yasağı deldiğini öğrenince onu evvel mahpusa, akabinde mevte mahkum ediyor. Bunun nedenle Sevgililer Günü, Garp topluluklarında Aziz Valentine Günü ismiyle olarak kutlanıyor.