susmayı öğrenmek

susmayı öğrenmek susmayı öğrenmek susmayı öğrendim * Bir gün susmayi ögrendim Böylece bir sustum fakat olur ya sonsuza kadar susacaktim Çünkü susmak benim ufacık dünyamda babamla kurdugum iletisim tarziydi Babam aksamlari eve bitap dönerdi Ben bütün gün evde sıkılır onun gelisini iple çekerdim Daha o kapidan girer girmez boynuna atilir onunla oynamak isterdim Babam sarilir, öper sonra da, hadi odana git, derdi Yemek hazirlaninca annem çagirir bu kere masada bir araya gelirdik babamlaOnlar annemle konusurken ben araya girer, sesimi duyuramayinca da bagirirdim Babam sinirlenir, 'Bütün gün insanlara kafa patlatmaktan bunaldim, birde sen kafami ütüleme!' derdi Annem de 'Bütün gün zaten seninle ugrastim, bir çift laf da mi konusturtmayacaksin babanla?' diye çikisir, beni odama gönderirdi Biçare bir sekilde boynumu büker odama yani hapishaneme dogru yol alirdim Babam arkamdan, 'Bizim bir odamiz bile yoktu, her seye sahip, hâlâ ne istiyor anlamadim' diye bagirmaya devam ederdi 'Keske benim de bir odam olmasaydi, keske bizim de evimiz bir odali olsaydi da her zaman birlikte otursaydik' derdim içimden; lakin yüksek sesle söylemeye cesaret edemezdim Yemekten daha sonra babam kanepeye uzanir, eline kumandayi alir, televizyon seyrederdi Beni yanina çagirir biraz severdi Onun izleyecegi kayda değer birsey varsa beni adeta yerimden bile kipirdatmazdi Azicik hareket edip kosup oynamaya çalissam oda hapsim baştan baslardi Bir gün anladim ama susunca babamla daha iyi anlasiyoruz Bu kez susarak yapabilecegim oyunlar gelistirmeye basladim Önce resim yaparak basladim ise Babam çizdigim resimleri çok begeniyor; 'Bak, böyle yumuşak başlı uysal oyna iste' diyordu Babam ara sıra göz ucuyla bakiyor, resimle ilgili bir sey sorsam afalliyordu Lakin bana kizarak beni artik odama göndermiyordu 'Son günlerde ne de akillandi benim oglum' diye komsulara anlatiyordu annem halimi Resimlerim arttikça ortalik dagilmaya basladi Annem 'Odani topla!'diye odama kapattiginda ise nereden baslayacagimi bilemiyordum Ben bunlarla ugrasirken zaman geçiyor; fakat odami toparlamayi beceremiyordum Annem odama gelip 'Bak sana fotoğraf yapmayi yasaklayacagim' dedi bir gün Susuyor olmami usluluk olarak degerlendiren ailem fotoğraf yapmayi da elimden alirsa ben ne yapacaktim? Bu düsüncelerle bir aile tablosu yaptim Babam eve gelince yerinde zamani kolladim Her zamanki gibi yemekler yendi, odaya geçildi Babam oturur oturmaz çizdigim resmi getirdim Babam bakti Him, dedi 'Çok güzel olmusBu adam benim herhalde' dedi Ben 'Hayir o adam degil, bu çocuk sensin'dedim O 'Hayir, bu adam benim, bu çocuk sensin, bu ufak kiz da arkadasin'dedi Ben yine 'Hayir, o büyük adam benim, bu ufak adam sensin, bu küçük kiz da annem' dedim Babam benimle ugrasmaktan vazgeçip: 'Peki niçin bizi küçük çizdin?' dedi Heyecanla basladim anlatmayaBen büyüyüp adam olacagim Is bulup çalisacagim Siz yaslanip küçüleceksiniz Beliniz bükülecek, komsumuz Ahmet amca ile Ayse teyze gibi ufacık kalacaksiniz Ben isten geldigimde halsiz olacagim Siz benimle konusmaya çalistiginizda isyerinde kafam sismis olacagindan sizi duymayacagim bile Siz benimle bir seyler paylasmak istediginizde 'Hadi odaniza çekilin de kafa dinleyeyim' diyecegim Ve dahası bagiracagim 'Her seylerini aliyorum Sicacik odalari da var, daha ne istiyorlar' diye Annemle babamin gözleri fal tasi gibi açilmisti Duyduklarina inanamiyorlardi Bana sarilip beni o kadar doğru bir oksayislari vardi oysa sonsuza değin konussam hiç bikmadan dinleyecekler gibiydi Farkinda' Olmali insan Kendisinin, Hayatin Olaylarin, Gidisatin Farkinda Olmali Ömür Dedigin Üç Gündür, Dün Geldi Geçti Yarin Meçhuldür, O Halde Ömür Dedigin Bir Gündür, O Da Bugündür