Yargıtay emsal niteliğinde bir karar imza attı. Yüksek mahkeme, yıllardır süren boşanma davasında hengame sırasında tırnağı ile aldatan eşinin yüzünü yaralayan bayanın az da olsa kusurlu olduğuna hükmetti.
İçtihat Bülteni’nden edinilen bilgiye nazaran, 1982 yılında evlenen H.Ş., Aile Mahkemesi’ne müracaat ederek eşinin evliliğin birinci yıllarından itibaren kendisine ve ailesine karşı saygısız davrandığını, toplum içinde küçük düşürdüğünü, bu olumsuz tavır ve davranışlarının 2000'li yıllarda ruhsal rahatsızlığa dönüşmeye başladığını, sebepsiz yere hengameler çıkardığını öne sürerek boşanmak istedi. Başka yaşadıkları devirlerde davacı bayan N.Ş.’nin iş yerine gelerek rezalet çıkardığını, tasvip edilmeyecek formda bir hayat stili benimsediğini, evlilik birliği devam ederken manevi tazminat ve nafaka davaları açtığını, müvekkilini haksız yere ceza yargılamalarına bahis ettiğini ileri sürerek tarafların boşanmalarına karar verilmesini talep etti.
Davalı bayan N.Ş ise tüm tezleri inkârla, her iki tarafın da ikinci evliliği olduğunu, davacının birinci evliliğinden bir kızı bulunduğunu, müvekkilinin davacının kızına iki yaşından evleninceye kadar öz anne üzere baktığını anlattı. Evlenmeden önce davacının sıradan bir terzi olduğunu, evlendikten sonra ailesinden kalan yüklü ölçüdeki mirası kullanarak dokumacılık fabrikaları açtığını, sonrasında ise davacı kocanın öteki bir bayanla yaşamaya başladığını tez etti. Davanın reddine aksi hâlde ise 5 bin TL tedbir-yoksulluk nafakası ile 150 bin TL maddi, 150 bin TL manevi tazminat ödenmesine karar verilmesini savundu.
Yargıtay kararı bozdu
Mahkeme, davanın reddine hükmetti. Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, kararı bozdu. Aile Mahkemesi, birinci kararında direnince evrak bu kere Yargıtay Hukuk genel Kurulu’nun önüne gitti. Heyet; saatler süren müzakereler sonrası emsal nitelikte bir karara imza attı.
Oy çokluğu ile alınan kararda, aldatılan bayanın tırnağı ile kocasının yüzünü yaralamasını kusurlu buldu. Kararda şöyle denildi:
“Sadakat yükümlülüğüne ters davranışıyla ağır kusurlu davacı karşısında, eşiyle arbede eden ve arbede esnasında tırnağı ile eşinin yüzünü yaralayan davalı bayan az da olsa kusurludur. Türk Uygar Kanunu’nun 166/2. unsuruna nazaran boşanmayı isteyebilmek için büsbütün kusursuz ya da az kusurlu olunması gerekmeyip daha fazla kusurlu bulunan tarafın dahi dava hakkı bulunmaktadır. Ne var ki, bu türlü bir durumda az kusurlu eşin davaya itiraz hakkı bulunmaktadır. Yapılan düzenlemeyle davalıya bu yolla bir itiraz hakkı tanınmış olmakla birlikte, bu hakkın berbata kullanılmasının yaptırımı da birebir kararda belirtilmiştir. Hakikaten de, TMK’nın 166/2. unsurunun son cümlesine nazaran yapılan itiraz, hakkın berbata kullanılması niteliğinde ise ve evlilik birliğinin devamında davalı ve çocuklar bakımından korunmaya paha bir fayda kalmamışsa boşanmaya karar verilmesi gerekmektedir. Somut olayda davalının davaya karşı çıkmasının hakkın berbata kullanılması niteliğinde olduğu, hâl bu türlü olunca taraflar ortasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkân vermeyecek nitelikte geçimsizliğin var olduğu, olayların akışı karşısında davacının dava açmakta haklı olduğu ve bu koşullar altında eşleri birlikte yaşamaya zorlamanın kanunen mümkün olmadığı açıktır. Hukuk Genel Heyetinde yapılan görüşmeler sırasında bayan eşin boşanmaya sebep olan olaylarda reaksiyon niteliğinde sayılabilecek kusurlu bir davranışının dâhi bulunmadığı, münasebetiyle tam kusurlu davacının davasının reddine karar verilmesinin sonucu prestiji ile isabetli olduğu, mahkemece verilen direnme kararının bu değişik münasebet ile onanması gerektiği görüşü ileri sürülmüş ise de bu görüş, Şura çoğunluğunca üstte belirtilen nedenlerle benimsenmemiştir. Mahkeme kararının bozulmasına oy çokluğu ile hükmedilmiştir:”