Aile Mahkemesi'ne başvuran genç bayan, kocasının kendisi ve çocuklarıyla alakadar olmadığını öne sürdü.
Kadının davası; mahkemece reddedildi. Davacı bayan kararı istinafa götürdü. Bölge Adliye Mahkemesi de itirazı reddetti. Davacı bayan, kararı temyiz edince devreye Yargıtay 2. Hukuk Dairesi girdi. Emsal bir karara imza atan daire, ruhsal şiddetin boşanma sebebi olduğuna hükmetti.
Kararda şöyle denildi:
"Mahkeme, her ne kadar feragat ile sonuçlanan evvelki boşanma davasından sonra gerçekleştiği sav edilen fizikî şiddet vakıasının ispat edilemediğine dikkat çekmiştir. Fakat yapılan yargılama ve toplanan kanıtlardan ve şahit beyanlarından davalı erkeğin davacı bayana karşı evlilik birliği boyunca süregelen ruhsal şiddet uyguladığı ve feragatle neticelenen boşanma davasından sonra da devam eden formda eş ve çocuklarla ilgilenmediği ve birlik misyonlarını yerine getirmediği anlaşılmıştır.
Evlilik birliğinin sona ermesine sebep olan olaylarda davalı erkeğin büsbütün kusurlu olduğu anlaşılmakla buna dayalı olarak davanın kabulü gerekirken, kusurlu kıymetlendirme ile yazılı halde karar verilmesi hakikat olmayıp, bozmayı gerektirmiştir. Bölge Adliye Mahkemesi kararının kaldırılmasına, Aile Mahkemesi kararının bozulmasına oy birliği ile karar verilmiştir."
Yargıtay içtihatlarına nazaran boşanmaya yol açan kimi bahisler ise şöyle sıralandı:
"Çalışmamak, cinsel bağlantı kuramamak, cinsel alakadan kaçınmak, eski sevgilisini unutamadığını söylemek, evlilik dışı çocuğu olmak, çok içki yahut uyuşturucu kullanmak, alay etmek ve aşağılamak, küçük düşürmek ve küçümsemek, diğerleriyle kıyaslamak, çocuğun kendisinden olmadığı ile suçlamak - sadakatsizlikle suçlamak, eşini sevmediğini söylemek, eşinden soğuduğunu söylemek - oburu ile evleneceğini söylemek, aile ile görüştürmemek - aile yanına bırakmak, konuttan kovmak, doğumunda ilgilenmemek, ağız ve beden kokusu tedavisinden kaçınmak, vücut paklığına değer vermemek."