ANNE HAKKI
Yemen ülkesinin Karan köyünde Üveys adlı bir genç yaşardı Deve çobanlığı yapan, çok yoksul bir gençti Yaşlı anasından başka kimsesi yoktu Yoksul olmasına yoksuldu ama, dağ gibi bir imanı vardı Peygamberimizi görmeden Müslüman olmuştu
Üveys putlara tapmıyordu Sürekli çöllerde dolaşıyor, Allah'a ibadet etmekle vakit geçiriyordu Karan köyünde Üveys ve annesinden başka herkes putlara tapıyordu Üveys onlarla mücadele ediyor, bıkmadan insanlara İslâm'ı anlatıyordu
Böylece yıllar geçti Üveys orta yaşlı bir adam oldu Annesi ise çok yaşlandı Üveys'in dindarlığı gittikçe arttı Sonunda Allah'ın büyük velilerinden oldu Ünü her tarafa yayıldı Herkes onu Üveys elKaranî diye çağırmaya başladı
Ancak ne yazık ki Üveys mutlu değildi Çünkü Peygamberimizden çok uzak bir yerde yaşıyordu Hâlbuki Peygamberimizi görmek, onunla konuşmak istiyordu Peygamberimizi çok özlemişti Ama yaşlı annesini bırakıp Medine'ye Peygamberimizin yanına gidemiyordu Çünkü yaşlı annesine bakacak kimse yoktu
Üveys bir gün dayanamadı Yaşlı annesinin önünde diz çöktü:
* Anneciğim! diye konuştu Artık dayanacak gücüm kalmadı Peygamber efendimizi görmek istiyorum Lütfen izin ver!
Üveysin annesi duygusal bir sesle:
Oğlum, diye karşılık verdi Bu yaşlı, hasta anneni kime bırakıp gideceksin?
Çabuk gider gelirim Fazla vaktimi almaz
Üveys'in annesi hüzünle gülümsedi Sonra:
Benim melek evlâdım! diye sözlerini sürdürdü Peygamber aşkı senin aklını başından almış Burası ile Medine arasında millerce yol var Haftalar sürer senin yolculuğun Ayrıca yayan gitmen lâzım Ne bineceğin bir deven var, ne de bir atın O sıcak çöllerde aç, susuz ve bineksiz nasıl günlerce yolculuk yaparsın?
Üveys kararlılıkla:
Peygamber efendimizi bir kere bile olsa görmek için her türlü sıkıntıya hazırım! dedi Yeter ki sen izin ver
Üveys'in annesi çaresizlik içinde:
Pekâlâ git oğlum, diye konuştu Madem çok istiyorsun, git Ancak bir şartım var
Üveys sevinçle annesinin elini öptü Gülerek:
Her şartın başım üstüne! dedi Şartın ne?
Medine'ye gidince doğruca Peygamberimizin evine varacaksın Kapıyı çalacaksın Eğer Peygamberimiz evde değilse, hemen geri döneceksin Beklemek yok Anlaştık mı?
Anlaştık
Söz veriyor musun?
Evet
Üveys hazırlığını yaptı ve yola koyuldu Günlerce ve haftalarca çölde yolculuk yaptı Yorulmak nedir bilmedi Aç kaldı, susuz kaldı, terledi ve kum fırtınalarına yakalandı Ama bunların hiçbirine aldırmadı
Sonunda bir sabah Medine şehrine vardı Peygamberimizin evini sora sora buldu Kapısını heyecanla çaldı Kapıyı Peygamberimizin hanımı açtı Üveys heyecanla:
Resulullah evde mi? diye soru
Validemiz merakla bu garip adama baktı Yavaşça:
Sen kimsin? diyerek soruya soru ile cevap verdi
Adım Üveys elKaranî Deve çobanıyım Resulullah'ı görmeye
geldim
Yabancısın o hâlde
Evet Yemen'den geldim
Validemiz hayretle Üveys'e baktı Şaşkın bir ses tonuyla:
Yemen'den ta buraya kadar sadece Peygamberi görmeye geldin, öyle mi? diye mırıldandı
Üveys, mahzunca başını salladı Kalbi heyecandan yerinden fırlayacakmış gibi atıyordu Biraz sonra sevgili efendisini görecekti çünkü Canından çok sevdiği Peygamberini görecekti Yıllardır bu günün özlemiyle yaşamıştı
Peygamberimiz Medine dışında, onu görmek istiyorsan, beklemelisin!
Üveys'in yüzü sapsarı kesildi Titrek bir sesle:
Resulullah evde değil mi? diye sordu
Hayır
Dünya Üveys'in başına yıkılmıştı âdeta Kocaman adam hüngür hüngür ağlamaya başladı
Niye ağlıyorsun?
Üveys üzgün bir sesle:
Anneme söz verdim, diye konuştu Resulullah'ı evde bulamazsam, hemen geri döneceğimi söyledim ona
Daha sonra Üveys:
Resulullah'a selâmımı söyleyin lütfen! diye yalvardı Buluşmamız ahirete kaldı artık! İnşallah Allah cennette bizi buluşturur
Üveys ağlayarak Medine'den ayrıldı Peygamberi görmeyi çok istemesine rağmen, annesine verdiği sözü tuttu Çünkü o anne hakkının İslâm'da ne kadar kutsal olduğunu biliyordu Annesini üzdüğü zaman, Allah'ı da üzmüş olacağının farkındaydı Üveys, bunu hiçbir zaman yapmazdı O gerçek bir Müslümandı
Yemen ülkesinin Karan köyünde Üveys adlı bir genç yaşardı Deve çobanlığı yapan, çok yoksul bir gençti Yaşlı anasından başka kimsesi yoktu Yoksul olmasına yoksuldu ama, dağ gibi bir imanı vardı Peygamberimizi görmeden Müslüman olmuştu
Üveys putlara tapmıyordu Sürekli çöllerde dolaşıyor, Allah'a ibadet etmekle vakit geçiriyordu Karan köyünde Üveys ve annesinden başka herkes putlara tapıyordu Üveys onlarla mücadele ediyor, bıkmadan insanlara İslâm'ı anlatıyordu
Böylece yıllar geçti Üveys orta yaşlı bir adam oldu Annesi ise çok yaşlandı Üveys'in dindarlığı gittikçe arttı Sonunda Allah'ın büyük velilerinden oldu Ünü her tarafa yayıldı Herkes onu Üveys elKaranî diye çağırmaya başladı
Ancak ne yazık ki Üveys mutlu değildi Çünkü Peygamberimizden çok uzak bir yerde yaşıyordu Hâlbuki Peygamberimizi görmek, onunla konuşmak istiyordu Peygamberimizi çok özlemişti Ama yaşlı annesini bırakıp Medine'ye Peygamberimizin yanına gidemiyordu Çünkü yaşlı annesine bakacak kimse yoktu
Üveys bir gün dayanamadı Yaşlı annesinin önünde diz çöktü:
* Anneciğim! diye konuştu Artık dayanacak gücüm kalmadı Peygamber efendimizi görmek istiyorum Lütfen izin ver!
Üveysin annesi duygusal bir sesle:
Oğlum, diye karşılık verdi Bu yaşlı, hasta anneni kime bırakıp gideceksin?
Çabuk gider gelirim Fazla vaktimi almaz
Üveys'in annesi hüzünle gülümsedi Sonra:
Benim melek evlâdım! diye sözlerini sürdürdü Peygamber aşkı senin aklını başından almış Burası ile Medine arasında millerce yol var Haftalar sürer senin yolculuğun Ayrıca yayan gitmen lâzım Ne bineceğin bir deven var, ne de bir atın O sıcak çöllerde aç, susuz ve bineksiz nasıl günlerce yolculuk yaparsın?
Üveys kararlılıkla:
Peygamber efendimizi bir kere bile olsa görmek için her türlü sıkıntıya hazırım! dedi Yeter ki sen izin ver
Üveys'in annesi çaresizlik içinde:
Pekâlâ git oğlum, diye konuştu Madem çok istiyorsun, git Ancak bir şartım var
Üveys sevinçle annesinin elini öptü Gülerek:
Her şartın başım üstüne! dedi Şartın ne?
Medine'ye gidince doğruca Peygamberimizin evine varacaksın Kapıyı çalacaksın Eğer Peygamberimiz evde değilse, hemen geri döneceksin Beklemek yok Anlaştık mı?
Anlaştık
Söz veriyor musun?
Evet
Üveys hazırlığını yaptı ve yola koyuldu Günlerce ve haftalarca çölde yolculuk yaptı Yorulmak nedir bilmedi Aç kaldı, susuz kaldı, terledi ve kum fırtınalarına yakalandı Ama bunların hiçbirine aldırmadı
Sonunda bir sabah Medine şehrine vardı Peygamberimizin evini sora sora buldu Kapısını heyecanla çaldı Kapıyı Peygamberimizin hanımı açtı Üveys heyecanla:
Resulullah evde mi? diye soru
Validemiz merakla bu garip adama baktı Yavaşça:
Sen kimsin? diyerek soruya soru ile cevap verdi
Adım Üveys elKaranî Deve çobanıyım Resulullah'ı görmeye
geldim
Yabancısın o hâlde
Evet Yemen'den geldim
Validemiz hayretle Üveys'e baktı Şaşkın bir ses tonuyla:
Yemen'den ta buraya kadar sadece Peygamberi görmeye geldin, öyle mi? diye mırıldandı
Üveys, mahzunca başını salladı Kalbi heyecandan yerinden fırlayacakmış gibi atıyordu Biraz sonra sevgili efendisini görecekti çünkü Canından çok sevdiği Peygamberini görecekti Yıllardır bu günün özlemiyle yaşamıştı
Peygamberimiz Medine dışında, onu görmek istiyorsan, beklemelisin!
Üveys'in yüzü sapsarı kesildi Titrek bir sesle:
Resulullah evde değil mi? diye sordu
Hayır
Dünya Üveys'in başına yıkılmıştı âdeta Kocaman adam hüngür hüngür ağlamaya başladı
Niye ağlıyorsun?
Üveys üzgün bir sesle:
Anneme söz verdim, diye konuştu Resulullah'ı evde bulamazsam, hemen geri döneceğimi söyledim ona
Daha sonra Üveys:
Resulullah'a selâmımı söyleyin lütfen! diye yalvardı Buluşmamız ahirete kaldı artık! İnşallah Allah cennette bizi buluşturur
Üveys ağlayarak Medine'den ayrıldı Peygamberi görmeyi çok istemesine rağmen, annesine verdiği sözü tuttu Çünkü o anne hakkının İslâm'da ne kadar kutsal olduğunu biliyordu Annesini üzdüğü zaman, Allah'ı da üzmüş olacağının farkındaydı Üveys, bunu hiçbir zaman yapmazdı O gerçek bir Müslümandı
