393 Ebu Saîd elHudrî (radıyallahu anh) anlatıyor: Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular oysa: İki haslet vardır ama bir mü'minde asla beraber bulunmazlar: Pintilik ve kötü ahlâk
Tirmizî, Bir 41, (1963)H
394 Ka'b İbnu İyâz (radıyallahu anh) anlatıyor; Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)'ı şöyle derken işittim: Her ümmet için bir fitne vardır, benim ümmetimin fitnesi de maldır
Tirmizî, Zühd 26, (2337)
395 İbnu Mes'ud (radıyallahu anh) anlatıyor: Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) şöyle buyurdular: Çiftlik edinmeyin, dünyaya bağlanır kalırsınız
Tirmizî, Zühd 20, (2329)
396 Abdullah İbnu'şŞihhîr (radıyallahu anh) anlatıyor: Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) Elhâhümü'ttekâsür sûresini okurken yanında geldim Bana: Ademoğlu malım malım der Halbuki âdemoğlunun yiyip tükettiği, giyip eskittiği ve sağlığında tasadduk edip gönderdiğinden diğer kendisinin olan neyi var? (Gerisini ölümle terkeder ve insanlara bırakır
Müslim, Zühd 3, 4, (2958); Nesâî, Vesâya 1 (6, 238); Tirmizî, Tefsir, Tekâsür, (3351)
397 Ebu Hüreyre (radıyallahu anh) anlatıyor: Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) şöyle söyledi: Altına tapanlar mel'undur, gümüşe tapanlar mülk'undur
Tirmizî, Zühd 42, (2376)
398 İbnu Mes'ud (radıyallahu anh) anlatıyor: Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) bir keresinde, Hanginiz, vârisinin malını kendi malından daha çok sever?diye sordu Cemaat: Ey Allah'ın Resûlü içimizde, cümbür cemaat kendi malını vârisinin malından daha fazla severdediler Bunun üstüne: Öyleyse şunu bilin: Kişinin hakiki malı hayatında gönderdiğidir Geriye koyduğu da vârislerinin malıdır
Buhârî, Rikak 12; Nesâî, Vesâyâ 1, (6, 237238)
399 Ebû Vâil anlatıyor: Hz Muâviye (radıyallahu anh) bir gün Ebu Hâşim İbnu Utbe'ye uğradı Maksadı geçmiş olsun ziyaretinde bulunmaktı, çünkü Ebu Hâşim hastaydı Yanında varınca ağlar buldu Ey dayıcığım niye ağlıyorsun? Dayanamadığın bir sancı ya da dünyaya karşı bir hırs mı seni böyle ağlatıyor?diye sordu Ebu Vâil:
Hayır, katiyen bu sebeplerle ağlamıyorum Ne var oysa, Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) bizden bir söz almıştı, onu tutamadım (bu sebeple ağlıyorum) dedi Hz Muâviye:
Neydi o? diye sordu
Ben, dedi, Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)'ı şöyle söylerken dinlemiştim: Sizden birine, dünyalık olarak bir hizmetçi ve Allah yolunda cihadda kullanacağı bir binek edinecek değin mülk toplaması yeterlidirHalbuki bugün ben kendimi bundan daha çok mal toplamış görüyorum
Tirmizî, Zühd 19, (2328); Nesâî, Zînet 119, (8, 218219); İbnu Mâce, Zühd 1, (4103)
Rezîn merhum şu ilâvede bulundu: Ebu Hâşim rahmeti Rahmân'a kavuştuğu zaman, geride bıraktığı serveti hesapladı, tümü otuz dirhem kadardı(Bu ziyadenin kaynağı bulunamamıştır) *
Tirmizî, Bir 41, (1963)H
394 Ka'b İbnu İyâz (radıyallahu anh) anlatıyor; Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)'ı şöyle derken işittim: Her ümmet için bir fitne vardır, benim ümmetimin fitnesi de maldır
Tirmizî, Zühd 26, (2337)
395 İbnu Mes'ud (radıyallahu anh) anlatıyor: Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) şöyle buyurdular: Çiftlik edinmeyin, dünyaya bağlanır kalırsınız
Tirmizî, Zühd 20, (2329)
396 Abdullah İbnu'şŞihhîr (radıyallahu anh) anlatıyor: Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) Elhâhümü'ttekâsür sûresini okurken yanında geldim Bana: Ademoğlu malım malım der Halbuki âdemoğlunun yiyip tükettiği, giyip eskittiği ve sağlığında tasadduk edip gönderdiğinden diğer kendisinin olan neyi var? (Gerisini ölümle terkeder ve insanlara bırakır
Müslim, Zühd 3, 4, (2958); Nesâî, Vesâya 1 (6, 238); Tirmizî, Tefsir, Tekâsür, (3351)
397 Ebu Hüreyre (radıyallahu anh) anlatıyor: Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) şöyle söyledi: Altına tapanlar mel'undur, gümüşe tapanlar mülk'undur
Tirmizî, Zühd 42, (2376)
398 İbnu Mes'ud (radıyallahu anh) anlatıyor: Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) bir keresinde, Hanginiz, vârisinin malını kendi malından daha çok sever?diye sordu Cemaat: Ey Allah'ın Resûlü içimizde, cümbür cemaat kendi malını vârisinin malından daha fazla severdediler Bunun üstüne: Öyleyse şunu bilin: Kişinin hakiki malı hayatında gönderdiğidir Geriye koyduğu da vârislerinin malıdır
Buhârî, Rikak 12; Nesâî, Vesâyâ 1, (6, 237238)
399 Ebû Vâil anlatıyor: Hz Muâviye (radıyallahu anh) bir gün Ebu Hâşim İbnu Utbe'ye uğradı Maksadı geçmiş olsun ziyaretinde bulunmaktı, çünkü Ebu Hâşim hastaydı Yanında varınca ağlar buldu Ey dayıcığım niye ağlıyorsun? Dayanamadığın bir sancı ya da dünyaya karşı bir hırs mı seni böyle ağlatıyor?diye sordu Ebu Vâil:
Hayır, katiyen bu sebeplerle ağlamıyorum Ne var oysa, Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) bizden bir söz almıştı, onu tutamadım (bu sebeple ağlıyorum) dedi Hz Muâviye:
Neydi o? diye sordu
Ben, dedi, Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)'ı şöyle söylerken dinlemiştim: Sizden birine, dünyalık olarak bir hizmetçi ve Allah yolunda cihadda kullanacağı bir binek edinecek değin mülk toplaması yeterlidirHalbuki bugün ben kendimi bundan daha çok mal toplamış görüyorum
Tirmizî, Zühd 19, (2328); Nesâî, Zînet 119, (8, 218219); İbnu Mâce, Zühd 1, (4103)
Rezîn merhum şu ilâvede bulundu: Ebu Hâşim rahmeti Rahmân'a kavuştuğu zaman, geride bıraktığı serveti hesapladı, tümü otuz dirhem kadardı(Bu ziyadenin kaynağı bulunamamıştır) *