Muhitimizdeki kişilerden evlatlarını istismar yada ihmal ettiğini duyduğumuzda ya da okuduğumuz haberlerde karşılaştığımızda onların küçücük evlatları nasıl istismar ettiklerini anlamakta güçlük çekeriz. Doğumdan itibaren evlatlar çeşitli sebeplerden ötürü istismar yada ihmale uğrayabilirler. Bilhassa mektep öncesi evlatlar istismarı yada ihmali bildirebilecek yetkinlikte ve hassaslıkta olmadıkları için bu durumla daha sık karşılaşırlar. Bu durumları bildirmemelerinin esas nedeni durumu anlayabilecek ve sorunun büyüklüğünü tartabilecek yerinde ömür deneyiminin olmamasıdır. Yani içinde bulunduğu durumu bütün evlatların başına gelebilecek alışılagelmiş bir hadise olarak kabul etmesidir.
İstismar edici davranışın bir çok sebebi vardır. Bunlardan kimileri kültürel olarak bakım verenin o denli yetiştirilmiş olması, yeniden bakımverenin ferdî özellikleri (sinirli, sonlandığında öfke denetimi olmayan, sabırsız..vb) bakım verenle evlat arasında kurulan bağın biçimidir. İstismarla ilgilen bir araştırmacı, istismarın mahsusen evlada bakım veren ana yahut babanın(veya bakıcının) hayatlarındaki gerilim oluşturan vukuatların, evlatlarını hami ve kollayıcı hislerinin önüne geçmesiyle ortaya çıktığını öne sürmüştür.
İstismar edilen bir evladın kıymetlendirilmesi, evladın yaşadığı deneyimi anlatmada güçlük çekmesi nedeniyle hayli zordur. Değerlendirmede fizikî bir müdahaleden şüpheleniliyorsa bir kanıtı yakalamak için kesinlikle fizik muayane yapılmalıdır. Ebeveyninden, sair aile fertlerinden ve gidiyorsa mektep hocasından malumat alınmalı evladın davranışları ve davranışlarındaki değişiklikler hakkında haber alınmalıdır. Yetkili makamlara bildirim yapmak istismara uğramış evladın bir sonraki istimrardan korunması için koşuldur. Tedavide evlat ve aileye yönelik terapiler uygulanmalı, gerek duyulursa aile fertleri erişkin psikiyatriye yönlendirilmelidir.