Büyük kentlerde mektep ve hane arasında yaşayan çocuklarda sosyalleşmekte dertler çıkabiliyor. Bu durum, kendini meskene kapama ve haddinden fazla bilgisayar başında vakit geçirme formunda gösterebilmektedir. Aileler de iş güç arasında bu durumu geç fark edebiliyorlar. Bu evlatlar, çok konuşmayan, yazılı anlatımları bir nebze âlâ olsa dahi derse katılmayan evlatlar. Münhasıran evlat küçükken, ana hane işlerini yaparken ya da evlada yemek yedirirken kolay geldiği için evladın eline bir tablet yahut telefon verir. Bu davranış kısa müddetliğine validenin işini çözer fakat uzun vadede evlat tablet ve ekran dışında hiçbir şeyden zevk alamaz olur. Benzeri halde, saatlerce çizgi sinema izletmek de tıpkı sonuçları doğurur.
Günümüzde, televizyon ve bilgisayar başından kalkamayan milyonlarca genç ve yetişkin, ruhsal ve obezite üzere fizyolojik meselelerle boğuşmaktadırlar. Aileler meseleleri fark ettiğinde, evlatlar çoklukla bağımlı hale gelmiş oluyorlar. Bu şahıslar, ekranı bırakamama, bıraktırmaya çalışınca şiddetli yansılar verme üzere, birtakım bağımlılık belirtileri göstermeye başlarlar. Ekran bağımlılığından ötürü mektep, iş ve çevre alakalarının bozulması üzere sonuçlar ortaya çıkar.
Aileler, bir nebze rahatladıkları yaz aylarında, evlatlarında görülen bu bağımlılık meselelerini azaltmak için bir fırsata sahip olurlar. Mahsusen evlat ve genç tatildeyken, ana ve peder da işlerdeki yoğunluğun azalmasıyla meselelerin tahlili için münâsib taban yakalamış olurlar. Bilhassa evlat ve ergenin, tablet ve bilgisayar başında en çok vakit geçirdiği saatlerde onları oyalayacak aktivitelerde bulunulmalıdır. Spor ve yaz mektepleri için ısrar edilmeli, konuşularak ikna edilmelidirler. Ebeveynler tesirli vakit geçirerek evlatlarıyla sohbet etmeli onların ilgisini çekecek husus ve aktiviteler bulmalıdır. Öncelikle evlatlarıyla eğlenmeyi kendileri öğrenmelidir, bu mevzuda danışmanlardan yardım almalıdır.
Evlat ve gençlerin aileden münferit, gençlik kampları üzere alanlara gönderilmeleri de olumlu sonuçlar doğuracaktır. Bilgisayar başında yeterlice asosyalleşen evlatlar, mekteplerde da bu durumu sürdürerek sınıftan çıkmaz halde, tabletleriyle oynayarak vakit geçirmektedirler. Teneffüs kavramı güzelce azalmış olup, oyunlar ortadan kalkmıştır. Bu evlatlar, artık birbirleriyle konuşmayan asosyal bireyler haline gelmişlerdir. Bu yaz kampları, koçlar önderliğinde küme olmayı, küme halinde çalışmayı, evlat ve gençlere öğretmek için ülkü bölgelerdir. Bu yalnız ömür, gençleri güzelce egoistleştirmiş, küme olma ve küme için çalışma alışkanlıklarını zayıflatmıştır. Başkaca eğitim talim sistemimizde de eğitimden uzaklaşılmış, talim kısmı ağır basar olmuştur. Artık her mektep imtihan başarısı odaklı çalışmaya başlamıştır. Veliler de bu istikamette eğilim göstermektedir. Bu durum, evlatların toplumsal zekâsını bastırarak toplumsallaşmalarını zorlaştırmaktadır. Yaz aylarını fırsat bilerek evlat ve gençleri arkadaş edinebilecekleri ortamlara yönlendirmeliyiz. Spor faaliyetlerini arttırmalı ve tatile giderken yahut toplumsal faaliyetler esnasında, tablet ve bilgisayarını yanına almasını engellemeliyiz. Şunu unutmayalım ki, evlatların mekteplerindeki başarısı ne kadar âlâ olursa olsun, bu muvaffakiyet, ama toplumsallaşma ile bir mana kazanacaktır.
Günümüzde, televizyon ve bilgisayar başından kalkamayan milyonlarca genç ve yetişkin, ruhsal ve obezite üzere fizyolojik meselelerle boğuşmaktadırlar. Aileler meseleleri fark ettiğinde, evlatlar çoklukla bağımlı hale gelmiş oluyorlar. Bu şahıslar, ekranı bırakamama, bıraktırmaya çalışınca şiddetli yansılar verme üzere, birtakım bağımlılık belirtileri göstermeye başlarlar. Ekran bağımlılığından ötürü mektep, iş ve çevre alakalarının bozulması üzere sonuçlar ortaya çıkar.
Aileler, bir nebze rahatladıkları yaz aylarında, evlatlarında görülen bu bağımlılık meselelerini azaltmak için bir fırsata sahip olurlar. Mahsusen evlat ve genç tatildeyken, ana ve peder da işlerdeki yoğunluğun azalmasıyla meselelerin tahlili için münâsib taban yakalamış olurlar. Bilhassa evlat ve ergenin, tablet ve bilgisayar başında en çok vakit geçirdiği saatlerde onları oyalayacak aktivitelerde bulunulmalıdır. Spor ve yaz mektepleri için ısrar edilmeli, konuşularak ikna edilmelidirler. Ebeveynler tesirli vakit geçirerek evlatlarıyla sohbet etmeli onların ilgisini çekecek husus ve aktiviteler bulmalıdır. Öncelikle evlatlarıyla eğlenmeyi kendileri öğrenmelidir, bu mevzuda danışmanlardan yardım almalıdır.
Evlat ve gençlerin aileden münferit, gençlik kampları üzere alanlara gönderilmeleri de olumlu sonuçlar doğuracaktır. Bilgisayar başında yeterlice asosyalleşen evlatlar, mekteplerde da bu durumu sürdürerek sınıftan çıkmaz halde, tabletleriyle oynayarak vakit geçirmektedirler. Teneffüs kavramı güzelce azalmış olup, oyunlar ortadan kalkmıştır. Bu evlatlar, artık birbirleriyle konuşmayan asosyal bireyler haline gelmişlerdir. Bu yaz kampları, koçlar önderliğinde küme olmayı, küme halinde çalışmayı, evlat ve gençlere öğretmek için ülkü bölgelerdir. Bu yalnız ömür, gençleri güzelce egoistleştirmiş, küme olma ve küme için çalışma alışkanlıklarını zayıflatmıştır. Başkaca eğitim talim sistemimizde de eğitimden uzaklaşılmış, talim kısmı ağır basar olmuştur. Artık her mektep imtihan başarısı odaklı çalışmaya başlamıştır. Veliler de bu istikamette eğilim göstermektedir. Bu durum, evlatların toplumsal zekâsını bastırarak toplumsallaşmalarını zorlaştırmaktadır. Yaz aylarını fırsat bilerek evlat ve gençleri arkadaş edinebilecekleri ortamlara yönlendirmeliyiz. Spor faaliyetlerini arttırmalı ve tatile giderken yahut toplumsal faaliyetler esnasında, tablet ve bilgisayarını yanına almasını engellemeliyiz. Şunu unutmayalım ki, evlatların mekteplerindeki başarısı ne kadar âlâ olursa olsun, bu muvaffakiyet, ama toplumsallaşma ile bir mana kazanacaktır.