Artik dayanacak gÜcÜm kalmadi kuvvet hakaret bİyere değin yaŞamak bukadar aci verİrmİ

1984 bu tarih benim doğum günüm vee şuan 2019 aradan ne değin vakit geçmiş neler yaşanmış bilmiyorum inanın yaşımı bile hatırlamıyorum ruhum yaşlı hayatım bezginlik en iyi bildiğim tekşey bigün olsun yüzümün gülmediği,,,,,
Ben doğuduğum ilk yıllarda karşılaştım şiddetle annemle babam aralarında defalarca bi bağdaşmazlık vardı babam ne annemi nede bizi mutlu etmeyi başaramadı içki kumar aldatma dayak her şey vardı annemde daima sineye çekerdi hemen şimdi 5 yaşındayken annemi döverken babam onu ağlarken gördüğümde çok etkilendim gidip sıkıca sarıldım anneme ve babam hiç acımadan kollarımdan tutup yere fırlattı annemi dövmeye devam etti evet evet özbabam hiç sevmedi bizi her şeyi severdi fakat bizi zerre kadar sevmezdi annem ağlaya ağlaya sonunda gözlerinden ameliyat oldu annemin hesaplı özgürlüğü yoktu gidecek yeride ufak yaşta anne babasını kaybetmişti ast birde 4 çocuğu vardı yani oyüzden babama katlanmış bunca sene hep öle sölerdi yıllar daima böle geçti
Bütün bu olanlardan sonradan 26 yaşıma kadar hiç izaç düşünmedim erkek arkadaşta olmadı fakat bu evden kurtulmak istiyordum ne pahasına olursa olsun babam devlet memuruydu ama bedensel olarak hiçbi eksiğimizi karşılamazdı ücret günlerinde bikaçgün eve gelmez arkadaşlarıyla içer sabahlara değin para ezerdi çok eskiden çocukken aç yattığımız günler olurdu annem daima bütün her şeyine razıyım dayağına hakaretine fakat enazından aç bırakmasın derdi yani psikolojik olarak fazla kötüydüm fazla uğraştım kurtulmak için bir sürü sertifika aldım kpss lere girdim fakat maalesef hesaplı özğürlüğümü kazanamadım sevgiye şefkate açtım mektep döneminde bigün bi dost vasıtasıyla biriyle tanıştım annesi vefat etmiş babası diğer kadınla evlenmiş anne özlemi çeken iyimser biriydi mesleği askeri personeldi doğuda tahsis yapıyordu konuştuk ve bana çok arkadaşça geldi lakin fazla biaraya gelemedik daha fazla netten ve telefonla konuştuk o görevi sebebiyle izin alamıyordu yalnızca senede 1 kere izni vardı annesinin vefatından daha sonra hayata küsmüş sevgiye aç bi insandı birde doğuda askeri personel olunca birsürü çatışmada gözü önünde arkadaşlarını kaybetmiş yaralı yufka yürekli bir insandı benim yaralarımıda sarar diye düşündüm fakat babam bizim evlenmemizi hiç istemezdi defalarca çalışmamızı isterdi biz çalışır evin masrafını karşılardık oda gezer tozar hayatını yaşardı oyüzden evlenmeme direk karşı çıktı öteki kardeşlerimede karşı çıkmıştı hatta bugüne kadar sana ben baktım onun bedelini ödesin önce diye evlendiğim insandan para bile istedi düğünüme bile gelmedi sözde ben fena bişey yapıyormuşum gibi bidaha bu eve giremezsin evlenirsen bu kapı sana kapandı dedi eşime çok güveniyordum bütün bu yaşananlardan sonradan oda zaten ondan diğer gidecek yerimin olmadığını anlamıştı daha öncesinide ona anlatmıştım oda bana ben senin yüzünü güldürecem demişti ama neyazıkki annemin kaderinden farklı bi kaderim olmadı daha balayında hakaretler başladı eşim sen bi hiçsin derdi hep cümbür cemaat seni gözden çıkarmış hiç kimsen değil hatta dahada ileri giderek Yaratan bile seni önemsememiş önemseseydi azıcık irtifa pos verir manken gibi yaratırdı şu haline bak dökülüyosun gibi acayip ama acı hakaretler beni bitirmişti bi ateşten diğer bi ateşe atladım daha ölmeden cehennemi yaşıyordum bütün bunlar beni mahvetmişti psikolojimi bitirdi daha önceleri ibadetini yapan yarada şükreden ondan başkasından dilemeyen ben yaşadıklarımdan sonra rabbime bile yüz çevirdim bukadar acıdan daha sonra şükretmek mantıksız dedim herkese tepkiliydim kardeşlerime anneme çevemdekilere eşimin ailesine kimseyle konuşmuyordum herkesle küstüm oyüzden kimsem yok kimse sevmez beni tepkili ve kırıcı davranıyorum yıllardan beri hep aynı şeyleri yaşamanın acısını çevremden çıkarıyorum tabi en büyük tepkiyide eşime gösterdim,
Onunla hiç beraber olmadım yaklaşık 1 buçuk senelik evliyim lakin her zaman farklı uyuruz yataklarımız ayrıdır onunla aynı evi paylaşmaktan ibaret evliliğimiz yani fakat bu koşul onu dahada çıldırtıyor acı ama doğrusu benim gidecek yerim yok keza elimde olan bişeyde değil yıllardan beri şiddete mağruz kalıp yine benzer şeyleri yaşamak beni mahvetti istesemde ona yakın olamam nekadar katlanırım bilmiyorum katlanmalımıyım onuda bilmiyorum sahiden bi bebeğimiz olsa düzelirmi onuda bilmiyorum işte burada sizin yorumlarınıza çok ihtiyacım var lütfen bana bi yol gösterin eşim hakaret konusunda fazla acımasızdır hiçbişeyi beğenmez kesintisiz eleştirir hep başkalarıyla kıyaslar fakat maddesel konulardada fazla çok iyidir tüm evin giderlerini karşıladğı gibi banka ve kredi kartlarınıda bana verir benim kullanmamı ister bi istediğimi iki etmez alır içki değil kandırma yok kumar yok bensiz balkona bile çıkmaz dayak değil fakat çok sinirlendiğinde ara sıra kolumdan tutar veya sertçe tutup iter bikeresinde kolumdan çok sıkı tutmuş hatta o an sinirle fark edememiş koluma tırnaklarını geçirmiş koluma tırnaklarının izi bile çıkmış lakin bu tarz olaylar sonrasında anında pişman olur hatta ağlar üzülür ben sana bunları gerçekleştirmek istemiyorum lakin bianda kendime hakim olamıyorum yıllarca askeri ortamda isnirlerim fazla bozuldu kendimi kaybediyorum der ben ona birincil günden beri fazla uzağım ne onun kıyafetlerine bakarım ne eve onun için hiçbişey yapmam yani elimde yok yapamıyorum kendi ütüsünü kendi yapar kendi çamaşırını kendi yıkar bilmiyorum ama yıllarca annem babama her şeyi yaptı inanın ayaklarını bile yıkadı ve babam ona neler yaptı yani bende bana hakaret eden birine kadınlık gerçekleştirmek istemiyorum bunu adalet ettiğini düşünmüyorum dediğim gibi benzer yatağı bile paylaşmıyorum fakat buna rağmen o bana aleyhinde görevlerini yerine getiriyor lakin ben ona karşısında bukadar dikkatsiz olunca daha çok sinirleniyor zaten tek sorun fazla derecede hakaret etmesi devam etmek kuvvet sineye çekemiyorum resmen aşşağlıyor fakat dönememde çünkü babam onun hakaretlerine katlanacak değin fena neyapacağımı bilmiyorum lütfen bikez daha lütfen bana takviye olun yorumlarınızla